De reis ging langs 'de achterkant van Spanje', het Spanje dat alle toeristen links laten liggen. Voor ons des te leuker.
Ik geef de plaatjes met een kort praatje:
La Línea de Concepcion: vlakbij Gibraltar. 
Politie neemt een speedboot in beslag, die gebruikt werd door drugssmokkelaars.
In de uitzending van Waes vond deze vangst niet plaats. Integendeel: Waes kijkt mee met de politie, en ziet 's nachts de drugskoeriers aan land komen, met pakken vol hasjies. Ze kunnen ongehinderd hun gang gaan. Marokko voert de meeste hasjies ter wereld uit. De smokkelaars lopen brutaalweg over het strand en door het dorp heen, d4 drugs vinden hun weg naar Europa.
De volgende stop is ook weer in Andalusië, waar de werkeloosheid meer dan een miljoen mensen treft. Behalve in het dorp Marinaleda: een utopisch dorp, waar de werkelooshied slechts 3 procent is.
Iedereen heeft hier een eigen huis, gekocht voor circa € 15.-- . Verkopen doe je het niet, je geeft het door aan je kinderen. Bijna het hele dorp vindt werk in de coöperatie.
Deze utopia is te danken aan de burgemeester, Sanches Gordillo.
Nog een keer: Marinaleda.
De volgende stop is in Extramaduro, 'extreem hard': kaal en leeg is het landschap. Een achtergesteld gebied.
Hierboven zien we enkele recortadores aan het werk: het lijkt wel ballet. Een lieve vorm van stierenvechten: recortes; zonder speren of zwaarden. Alles gaat met de blote hand + ballet!
Het leuke van Waes is dat hij met alles meedoet: ook met de gevaarlijke klusjes. Helaas nam de stier hem te grazen, hij hield er een flinke blauwe plek in zijn kruis aan over. Hij bleef vriendelijke grapjes maken, ook hierover.
Weer verder naar het noorden.
In het dorp Piornal wordt de figuur Jarramplas elk jaar met rapen bekogeld. Onder deze uitdossing zit een heel harnas, want je kunt je lelijk bezeren. Tot in de dertiger jaren staat al vast wie de volgende keer Jarramplas mag uitbeelden.
De laatste stop is aan de kust, boven Portugal. De Costa da Morte.
Costa da Morte; tal van visserschepen zijn hier vergaan.
( Foto van DEZE SITE)
Prachtige, die woeste kust. Al moet je niet aan al die doden denken. Hier, tussen de rotsen, werken de perceberos, de vissers op eendenmosselen, percebes.
Ook hier doet Waes aan mee.
Niet te lang, de golven trekken hem de zee in.
Eendenmosselen. Met Kerstmis brengen ze veel op, buiten die tijd veel te weinig.
Om het af te leren: het prachtige recortes-spel. 
Btw: het begint met het leren op een fiets, met stierenhorens.
En die 'stier' heet een carretón.
Tom Waes
Foto Kristof Ghyselinck
Geen opmerkingen:
Een reactie posten