Drama naar een boek van Marcel Pagnol. In de hoofdrollen onder anderen Yves Montand als de heerboer Soubeyron; Daniel Auteuil als diens lichtelijk achtergebleven neef Ugolin; Gerard Depardieu als Jean de La Florette en Elisabeth Depardieu als zijn echtgenote.
Hoes
De gebochelde belastingontvanger Jean de la Florette gaat wonen in de Provence, met vrouw en dochtertje Manon, om van de landbouw te gaan leven. Hij heeft een stapel boeken en een hoop idealisme bij zich. Zijn komst verontrust de rijke gierigaard Soubeyran, en diens neef Ugolin. Ugolin wil anjers kweken, en voorziet concurrentie, omdat De la Florette beschikt over een bron. Om dat ongeluk niet af te wachten, steken de twee geniepigerds er een stokje voor dathet De la Florette voor de wind zal gaan: ze gooien de bron met cement, en zodoende is er nog NUL water over voor onze inventieve Jean. Zijn pompoenen en zijn konijnen verkommeren, want met de droge zomers in de Provence valt er met handkracht geen water tegenop te slepen.
Dan maar zelf dragen, als hij de muilezel van Ugolin niet lenen kan.
Hier is alles nog vol hoop en idyllisch.
Het is genieten van de prachtigste plaatjes van de Provence in deze film; het verhaal speelt zich in de zeventiger-tachtiger jaren van de negentiende eeuw af. Met mooie Rousseau-idealen.
De twee deugnieten, die genieten van het water dat hen niet toekomt. De La Florette is dood.
Zalig landschap.
Een mooie, jonge Depardieu.
Ugolin speelt onder een hoedje met Soubeyran, en doet alles om het jonge gezin te gronde te richten. Daarin slagen ze ook. Tegelijkertijd speelt hij de rol van hulp en weldoener (ook ingefluisterd door zijn oom, die precies weet hoe hij dit varkentje moet wassen), wat hem een gevoel van betrokkenheid met de ongelukkigen oplevert. Toch gaat hij door op de ingeslagen weg.
Jean komt om, als hij ten einde raad dynamiet laat ontploffen om naar een waterbron te zoeken. Hij rent te snel terug en wordt getroffen door een paar omhoog spuitende stenen.
Ugolin en zijn kwaaie oom - die ook nog eens het hele dorp tegen het arme gezin hebben opgezet, ze leven daar geïsoleerd - graven de bron weer op. Dat ziet het kleine meisje Manon. Ze begrijpt wat er gebeurd is, en rent huilend naar haar moeder.
Er is genoeg stof voor een vervolg op deze film. Die gaan we vanavond kijken, Manon des Sources.
Trailer
Met muziek naar Verdi's La Forza del Destino; heel mooi, mondharmonica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten