Hoes
Oom Paul met zijn favoriete vlaggetje.
Lana geniet op het dak
Lana maakt mee, dat haar oom Paul (Vietnam-veteraan) een nachtmerrie heeft.
Is dit Wim Wenders, met Michelle Williams? I thought so.
Paranoïde Paultje, gespeeld door John Diehl.
De moedige, jonge Lana
Idem met een hoed tegen de warmte.
Poster
Trailer, auf Deutsch
Zo kan Michelle er ook uitzien!
Dit is de derde film die ik zie van Wim Wenders. Lekker overdag gekeken, Ton was het huis uit... De film is twee jaar opgenomen na de ramp op 11 september. Die geschiedenis speelt er ook zeker een rol in.
Er zijn twee tegenpolen in de film: Lana en haar oom Paul. Beurtelings volgen we hen, en we zien hun leven samenvloeien. Lana komt uit Israël, waar ze jarenlang op de Westoever gewoond heeft met haar ouders, die daar missionaris waren. Ze heeft een brief bij zich van haar overleden moeder, voor haar oom Paul. Die moet ze zien te vinden. Ze is heel religieus en lief. Ze gaat wonen in Los Angelos, in een tehuis voor daklozen. Daar helpt ze de pastor met van alles, zoals eten uitdelen en opruimen. Haar oom rijdt in een voertuig rond met allerlei apparatuur om te filmen en geluid op te nemen. Hij meent in elke donker gekleurde persoon een Arabier te zien, die in zijn ogen verdacht is. Hij wordt helemaal achterdochtig als hij mensen ziet sjouwen met dozen waarop groot Borax staat.
In de straat waar het missiehuis staat, wordt een Pakistaan vermoord. Oom Paul is getuige, en denkt dat er een terreurdaad achter zit, Lana kijkt gewoon naar wat er moet gebeuren: heeft deze ongelukkige nog familie; wie bekommert zich om hem? Ze vinden een broer, en Paul en Lana gaan het lijk naar hem toebrengen. Ter plekke raakt Paul weer helemaal in de ban van de Borax-dozen, hij ziet ze weer ergens bij een huis en is er steeds meer van overtuigd dat hij op het goede spoor is naar een terreurdaad die het mooie Amerika bedreigt. Met een hele rare outfit van uit de oorlog gaat hij een huis binnen, maar komt dan terecht bij een bedlegerige oude vrouw. Haar kinderen gebruiken de dozen om haar te helpen verhuizen.
Paul ziet langzaam maar zeker zijn fout in. Maar dan wordt ons en Lana nog eens heel goed duidelijk gemaakt hoe hij zo geworden is: hij heeft in het bijzijn van Lana een nachtmerrie over de Vietnam-oorlog. Die heeft hij een tijdlang niet meer gehad, maar die dromen zijn teruggekeerd sinds de aanslag op de Twintowers. Paul leest dat zijn zus hem vraagt zijn nichtje te beschermen, zodat ze zo moedig kan zijn als ze nu is, wanneer ze het nodig heeft.
De film eindigt met een lied van Leonard Cohen, The Land of Plenty.
De titel is eigenlijk het omgekeerde van wat we zien: we zien juist de verschrikkelijke armoede van Los Angelos, de mensen die wonen in tentjes, die afhankelijk zijn van missiehuizen, niet te eten hebben enzovoorts. Ook de broer van de vermoorde Pakistaan leeft in grote armoede. Diens broer werd trouwens helemaal niet vermoord door een ingenieus plan van Al Quaida, zoals Paul dacht, maar door een stelletje gedrogeerde rechtse knulletjes, die er met de Hummer van hun ouders vandoor waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten