Een heel eigenaardige film, die ons door zijn absurditeit vaak aan het lachen maakte.
Hoes
Hij bestond uit allerlei fragmenten, in de kritieken ook wel tableaus genoemd, die allemaal een bepaald stuk van de eigentijdse werkelijkheid weergaven. De humor was zwart. En ging trouwens over in zwartheid alleen, omdat het ging om het einde der tijden.
Idioot gesprek met een zonnende man; hij blijft liggen tussen zijn plaatjes. Maar het gesprek gaat wel om het ontslag van mensen.
Werknemer klampt zich letterlijk vast aan benen baas. Achter alle deuren luistert men mee.
Beeld van onderlinge onbereikbaarheid.
Ga in de handel; verkoop kruisen. Maak winst door er één, nee: twee nullen achter te zetten.
Waar ik geen foto's van heb, is van een terugkerend motief in de film: Een vader heeft twee zoons, de een is volgens de vader doorgedraaid omdat hij gedichten schreef. De broer citeert het gedicht, en één zin daaruit: Geliefd is hij die neerzit komt in allerlei vormen herhaaldelijk terug.
Het blijkt een gedicht van de Peruviaanse dichter César Vallejo te zijn. Wellicht is het een leitmotief, een antidotum tegen het kwaad van deze tijd.
Deze vrouw is de echtegenote van de man die zijn meubelzaak in brand stak om het verzekeringsgeld op te strijken. Met zwarte handen streelt hij haar onder haar nachthemd.
Deze man is bij een goocheltruc per ongeluk bijna doorgezaagd. Al zijn bewegingen doen nu pijn.
De generaal in dit kinderbed wordt geëerd op zijn 100e verjaardag. Hij brengt iedereen in verlegenheid als hij daarna de Hitlergroet brengt, en de groeten aan Göring doet.
De man van de meubelzaak wordt door geesten achtervolgd. Hier achter hem een jongen die zichzelf heeft opgehangen.
Niemand weet het meer op de bestuursvergadering. Er wordt een kristallen bol doorgegeven.
Intussen is er in de stad een file die maar niet ophoudt. Iedereen in een auto zit erin vast. Tegelijkertijd is er een optocht gaande van mensen, die met gesels niet zichzelf, maar elkaar kastijden.
De meubelmaker weer. Hier probeert hij met de dominee te praten, maar die heeft zelf veel ergere dingen meegemaakt, zegt hij. Ze zijn juist heel triviaal. De man daarachter doet hetzelfde nog een graadje erger. Zeuren om niks. Had weer een komisch effect.
Wat allerminst komisch was, was de executie van een jong meisje. Geblinddoekt werd ze naar de rand van de afgrond geleid, en daar in geduwd. (Geen foto van gevonden.) Ik las, dat dit gedaan werd om het naderende einde van de wereld af te wenden.
Dit is ná de executie. De man met de hoge hoed braakt de bar onder. Naast hem probeert een vrouw tevergeefs op de kruk te klimmen. het lukt haar steeds niet.
Laatste, of voorlaatste tableau: een gigantische rij incheckbalies. Rechts komen reizigers aan met veel te zware bagage, ze krijgen het niet van hun plaats. Hier bovenop de golfclubs, die we al een paar keer eerder hebben gezien in de beelden.
De handel met de crucifixen is op niks uitgelopen. Christus eindigt letterlijk op de vuilnisbelt. Achter hem komen allerlei mensen omhoog uit het veld. Vooraan loopt het gestorven (geofferde) meisje.
Dit keer geen trailer. Ze staan wel op YouTube, maar zijn van erg slechte kwaliteit, helaas.
Rest me nog te zeggen, dat deze film deel 1 is van een trilogie. Deel 2 heet You, the living; deel 3 A pigeon sat on a branch reflecting on existence.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten