Met onze kleinkinderen Maarten en Ruben bezochten we Reis naar het Noorden, van Rémi Chayé, uit 2015. In Filmmuseum Eye, waar ze meteen nog een graantje meepikten van leuke dingen uit de filmwereld.
Het prachtige Eye; maar zo'n gebouw zegt jonge kinderen niks. De pont ernaar toe was wel okay, al voer hij volgens Maarten 'wel wat langzaam'.
Als je dit apparaat ronddraaide, zag je een mannetje een radslag doen. Dat was leuk, hè jongens?
Links een metalen zuiltje; daarin kon je het getekende figuur zien dat ernaast 'op de bodem' was afgebeeld.
(Wat midden en rechts was, weet ik niet meer.)
Een flinke zaal vol filmbeelden uit het verleden; je kon de fragmenten zelf aanzetten. Was ook heel aanlokkelijk.
Maar we kwamen natuurlijk voor een échte film!
De mevrouw aan de ingang van de zaal (13.20 uur) waarschuwde ons, dat de bioscoopzaal popcorn-proof was: ze verkochten het niet, en we mochten het ook niet meenemen. (Het gaf rommel en het stonk.)
Dit mocht niet!
Gepofte rijst had ik mee, zei ik, een beetje timide. Jawel, dat mocht!
Dit wel...
Gelukkig...
Dan gaat nu het verhaal van de film beginnen.
Respectievelijk de Nederlandse en de Franse poster.
Het wordt een animatiefilm genoemd, ik weet niet waarom het geen tekenfilm mag heten. Maar dat is onbelangrijk. Wat er toe doet, is dat het een plezier was om naar te kijken, voor zowel oud als jong. Voor Opa en Oma was de uitvoering ongelooflijk mooi: als het schip door het ijs breekt en geteisterd wordt door de storm, dan geniet je van de prachtig gemaakte beelden bij de levensechte geluiden. Het schip is mooi getekend, op een ander moment waan je je in een echte 19e eeuwse bibliotheek, Petersburg is zoals je het kent. Ik zat soms van links naar rechts te kijken en alleen maar te genieten van gekleurde vlakken! Het was geen opgave, zoals het voor mij bijvoorbeeld wél is met Miepmiep, de Roadrunner - hoewel de kinderen die juist weer geweldig vinden!
Miep-miep. Geweldig, maar niet voor mij.... Maar voor de jongens kwam die 's avonds voor het slapen gaan nog even aan de beurt...
Maar ik ga nu toch echt over naar Reis naar het Noorden...:
Het verhaal speelt in Petersburg, 1892.
Het society-leven wordt vorm gegeven. Het maakt de aanloop in de film naar het echte avontuur wat lang. Het rijke, ontwikkelde meisje dat andere interesses heeft dan die vervelende society. Die interesses heeft ze van haar grootvader meegekregen. Ook zijn kennis van zaken.
De adviseur van de tsaar, aan wie Sasha gekoppeld moet worden. Maar hij verlaat voortijdig en beledigd het pand, omdat Sasha een eigen mening verkondigt.
Dat komt Sasha (voorlopig) te staan op het verlies van de liefde van haar ouders.
Maar dat slaat haar niet uit het veld. Ze heeft wel belangrijkere dingen te doen dan te dansen met snobs. Ze is geïnteresseerd in wat haar grootvader Oloukine is overkomen. Die is nooit teruggekeerd van zijn tocht naar de Noordpool met zijn schip de Davaï. Ze zoekt een schip om op aan te monsteren, om de Davaï te gaan zoeken. Dat lukt haar met dit bovenstaande heerschap, Larson. Hij is een broer van kapitein Lund. Beiden varen op het schip de Norge. Die lelijke Larson maakt Sasha wel een paar dure oorhangers afhandig. En later vergokt hij die.
Zóiets is natuurlijk koren op de molen van de kleinkinderen. Zo'n slechterik! Met zulke mooie oorhangers!
Sasha moet eerst sterk worden, maar dan komt ze aan boord. De meeste bemanningsleden lachen haar uit om wat ze bereiken wil. Gelukkig treft ze ook een vriend, zie het jochie boven. (Al laat die haar op een zeker moment ook in de steek, en is ze weer helemaal alleen.)
Er is natuurlijk ook een lieve hond.
Dit soort bioscoop-brede plaatjes bedoel ik nou.
Het is leuk dat de held een meisje is. Het is een verhaal van grote moed en doorzettingsvermogen. Want Sasha houdt vol en vindt niet alleen de Davaï, óók haar gestorven, nooit teruggekeerde opa.
En zo keert alles zich ten goede, omdat Sasha met haar 'rare ideeën' gewoon gelijk bleek te hebben.
Trailer.
Rémi Chayé; dit is zijn debuutfilm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten