Julian Fellowes, schrijver van het verhaal.
Filmposter
Het idee bij het maken van deze film was een Agatha Christie-achtige whodunnit te maken. Het verhaal speelt zich af op een landhuis, in 1932. Er wordt een jachtpartij gegeven op een weekend, waarvoor allerlei genodigden samenkomen.
Zowel aristocratie als bedienden komen bij elkaar. Het leven van de 'hogeren' speelt zich inderdaad boven af, van de bedienden in keuken en bediendenvertrekken.
Dit type film wordt ook wel een 'ensemble-drama' genoemd, wat wil zeggen dat er aan verschillende verhaallijnen gewerkt wordt.
Zo is er een Amerikaanse acteur en zijn producer, plus hun bediende; de gravin van Trentham met haar kamenier, die graag roddelt.
De heer des huizes houdt het met al zijn vrouwelijk personeel, krijg je de indruk: de dikke keukenmeid betrappen we een paar keer met een hogere heer; een zogenaamde knecht vermaakt een adellijke dame in haar bed; Emily Watson, die een dienstmeisje speelt, houdt het ook met haar baas. Zij verraadt zichzelf, en moet het huis verlaten.
Er wordt, inderdaad Agatha Christie-achtig, een moord gepleegd, die opgelost moet worden.
Toch gaat de film daar niet over. De vele plots zijn nauwelijks na te vertellen, al krijg je wel een steeds betere indruk van de mensen.
Echt indrukwekkend wordt de film pas aan het slot. We hebben dan al een paar keer gezien hoe er een soort strijd gaande is tussen het hoofd van de huishouding (Helen Mirren), en het hoofd van de keuken. Dan komt hun ware verhouding aan het licht: zij zijn zusters. Helen Mirren is een van de fabrieksmeisjes (ze wil nooit zeggen dat ze op een fabriek heeft gewerkt) die door haar baas zwanger is gemaakt. Haar zoon is nu bij het gezelschap. Maar die zoon weet niet dat zij zijn moeder is. De voortdurende kibbelachtige relatie tussen de twee dames van de huishouding verandert nu in een van troost. De moeder zal nooit aan haar zoon kunnen bekendmaken wie zij is, maar haar zus is bij haar en troost haar.
Helen Mirren, o.a. bekend van The Queen.
Hier in haar rol van hoofd huishouding, altijd in vorm.
Emily Watson, de meest vrijgevochtene van de bedienden.
Uit Amerika, de producer.
Dame Maggie Smith, as de roddelende gravin van Trentham
Emily Watson, als dienstmeisje. Hier verraadt ze zichzelf.
Deze adellijke juffrouw laat haar nachten opleuken door deze bediende.
Het bediendenverblijf, met net zulke intriges (of een spiegel ervan) als die van de hogere klasse.
De zus van het hoofd huishouding.
De dame in het groen heeft maar één japon; dat komt ook op geroddel te staan. Haar man tegenover haar heeft een hekel aan haar.
Gravin van Trentham. Laat haar bediende rustig 's nachts een bloes wassen. Die ze vervolgens de volgende ochtend kalmpjes niet meer nodig heeft.
De dikke dienstmeid zien we steeds op vrijerspad in donkere hoekjes.
Trailer
Robert Altman in 1983; hij leefde van 1925-2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten