Dit is een beetje een heilige film. Het had misschien nog wel gekund, als het er ook niet zo duimendik bovenop had gelegen.
Maar ja.
Een schoolklas krijgt een nieuwe leraar, Spacey. Hij heeft een mismaakt gezicht, hij is ooit verbrand geweest. Hij geeft maatschappijleer, en vertelt de kinderen te bedenken wat ze kunnen doen om de wereld ietsjes beter te maken.
De kind-ster Haley Joel Osment (bekend van The Sixth Sense) speelt het jongetje Trevor,
Het is echt een aandoenlijk jochie.
Hij neemt de opdracht zeer serieus. Hij wil een paar mensen die er echt toe doen met iets helpen, zij moeten dan ook elk aan drie mensen goed doen.
Zijn moeder is alcoholiste, en alleen. Ze werkt in een bar.
Trevor helpt een beetje mee om een band te creëren tussen zijn moeder en zijn leraar. Natuurlijk is het eind goed, al goed, ze krijgen elkaar. Helaas helpt de methode van Trevor niet altijd even goed, en in the end, als hij moedig een kleiner jongetje wil helpen, wordt hij zelfs doodgestoken. Mama en leraar zijn nu wel verbonden, maar jongetje dood.
Voorgoed verbonden.
Wel loopt de hele wereld uit met lampjes om dit geweldige knulletje te gedenken. Dus is de wereld dan toch wat beter geworden?
Bon Jovi is de ex van Trevors moeder. Speelt een rotzak die haar slaat, en hij drinkt ook nog.
De vader van Haley Joel was ook acteur; zijn zus ook trouwens. zijn vader leerde hem veel.
Zo ziet hij er nu uit; een beetje toegetakeld, voor een rol als SS-er.
Hier ziet hij er wat aantrekkelijker uit. Maar dat kind is weg, het aandoenlijke ook.
Vlak hierna vindt het gevecht plaats waarbij Trevor omkomt.
Het jochie dat Trevor redt.
Het was nogal een gedoe, die littekens.
Trevor voedt een zwerver. ook de moeder van Arlene wordt een beetje bekeerd tot het goede.
Zij, Arlene, (Helen Hunt) heeft het ietwat dellerige van een paaldanseres. Hij is sophisticated. Toch lukt het wel, met elkaar.
Zo ziet het sommetje van Trevor eruit.
En zo werd het gebruikt door een stichting, in het leven geroepen door de schrijfster van het boek, Catherine Ryan Hyde. Doel is de wereld verbeteren. Het boek vormt de basis van de film. De stichting heeft dezelfde naam.
Lees wat hier linksboven staat: Hollywood-Jezus. Denk daarbij niet aan House of Cards.
De vraag is, of je zo'n film die zo vroom is, een B-film moet noemen ja of nee. Die vraag is wat moeilijk te beantwoorden, omdat de film zeker niet oppervlakkig is; niet alles verloopt rechtlijnig.
Ook zijn de acteurs niet tweede- of derderangs.
Ik vraag me af hoe het was geweest als er een wat subtielere regie was gevoerd.
Mimi Leder, regie.
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten