Boekenweekgeschenk 2016
In een wip heb ik het boekenweekgeschenk anno 2016 verslonden.
Ik vond het goed, al waardeer ik zelf Esther Gerritsen meer als column-schrijfster.
Het verhaal gaat over Olivia, financieel directeur van het bedrijf Kyvon, dat exclusieve serviezen maakt. Voornaamste antagonist is haar broer Marcus, die aan het begin van het verhaal opbelt om te zeggen dat hij bijna zeker zijn been gaat verliezen.
Marcus is een huilebalk, Olivia is juist gereserveerd, en met haar man Gerard heeft ze de gewoonte altijd een beetje te lachen om mensen die sentimenteel zijn. Haar man is tandarts, ze hebben samen twee zoons, Julilus en Tom.
Ondanks haar koelheid schrikt Olivia enorm van het nieuws van haar broer.
Dat been gaat er inderdaad vanaf, en Olivia neemt, tegen haar gevoel in, haar broer in huis. Die 'nerd' kan het erg goed vinden met haar man en met haar zoons. Maar niet met Olivia, en het gaat dan ook helemaal fout, de logeerafspraak moet teruggedraaid worden.
We maken alles mee via de ogen van Olivia, en zo ontdekken we gaandeweg dat zij helemaal alleen komt te staan met hoe zij de dingen ziet. De foute broer met diabetes- fout, omdat hij de amputatie aan zijn verwaarloosde eet- en leefpatroon te danken zou hebben + bovendien niks waard is en altijd jankt - blijkt een schat van een man te zijn die haar man, haar kinderen en ook sommigen van haar collega's steunt en troost. Het gaat juist niet goed met haar, met haar en haar man niet, en niet met haar bedrijf. Zij maakt plannen de boel te redden.
Tenslotte moet Olivia zelf wel inzien dat ze het met bijna alles verkeerd had. Het bedrijf heeft haar redding niet nodig, degene die in de opvang zit is zijzelf, niet haar broer; haar man vindt de huwelijkscrisis after all wel meevallen.
Ze eindigt als een blij kind, naast haar broer zittend op een steigertje, bungelend met haar benen boven het water.
Gerritsen vertelde in een interview met Trouw dat ze zelf helemaal niet gelukkig was toen ze dit boek schreef; misschien moest het daarom wel goed aflopen, om zichzelf te troosten. 'Als het niet goed gaat, moet ik iets hoopvols maken.' Toen haar de opdracht werd gegeven, wist ze al dat het moest gaan over 'gebrek een zelfkennis', samen met 'een verbondenheid met familie die je zelf onderschat.' De beginsituatie was gegeven met een werkelijk gebeurd telefoongesprek, namelijk met haar vader. Met hem liep het echter wel goed af.
Het boekenweekgeschenk is gedrukt in een oplage van 600.000. Op zondag 20 maart kun je op vertoon van dit boekje gratis reizen met de NS.
Ik vond het goed, al waardeer ik zelf Esther Gerritsen meer als column-schrijfster.
Het verhaal gaat over Olivia, financieel directeur van het bedrijf Kyvon, dat exclusieve serviezen maakt. Voornaamste antagonist is haar broer Marcus, die aan het begin van het verhaal opbelt om te zeggen dat hij bijna zeker zijn been gaat verliezen.
Marcus is een huilebalk, Olivia is juist gereserveerd, en met haar man Gerard heeft ze de gewoonte altijd een beetje te lachen om mensen die sentimenteel zijn. Haar man is tandarts, ze hebben samen twee zoons, Julilus en Tom.
Ondanks haar koelheid schrikt Olivia enorm van het nieuws van haar broer.
Dat been gaat er inderdaad vanaf, en Olivia neemt, tegen haar gevoel in, haar broer in huis. Die 'nerd' kan het erg goed vinden met haar man en met haar zoons. Maar niet met Olivia, en het gaat dan ook helemaal fout, de logeerafspraak moet teruggedraaid worden.
We maken alles mee via de ogen van Olivia, en zo ontdekken we gaandeweg dat zij helemaal alleen komt te staan met hoe zij de dingen ziet. De foute broer met diabetes- fout, omdat hij de amputatie aan zijn verwaarloosde eet- en leefpatroon te danken zou hebben + bovendien niks waard is en altijd jankt - blijkt een schat van een man te zijn die haar man, haar kinderen en ook sommigen van haar collega's steunt en troost. Het gaat juist niet goed met haar, met haar en haar man niet, en niet met haar bedrijf. Zij maakt plannen de boel te redden.
Tenslotte moet Olivia zelf wel inzien dat ze het met bijna alles verkeerd had. Het bedrijf heeft haar redding niet nodig, degene die in de opvang zit is zijzelf, niet haar broer; haar man vindt de huwelijkscrisis after all wel meevallen.
Ze eindigt als een blij kind, naast haar broer zittend op een steigertje, bungelend met haar benen boven het water.
Gerritsen vertelde in een interview met Trouw dat ze zelf helemaal niet gelukkig was toen ze dit boek schreef; misschien moest het daarom wel goed aflopen, om zichzelf te troosten. 'Als het niet goed gaat, moet ik iets hoopvols maken.' Toen haar de opdracht werd gegeven, wist ze al dat het moest gaan over 'gebrek een zelfkennis', samen met 'een verbondenheid met familie die je zelf onderschat.' De beginsituatie was gegeven met een werkelijk gebeurd telefoongesprek, namelijk met haar vader. Met hem liep het echter wel goed af.
Het boekenweekgeschenk is gedrukt in een oplage van 600.000. Op zondag 20 maart kun je op vertoon van dit boekje gratis reizen met de NS.
Drie amputatieromans; Broer komt in deze traditie.
Ik moest een beetje lachen om de recensie in het NRC. van Toef Jaeger. Hij stelt vast, dat Esthers boek thuishoort in het rijtje van amputatieromans. Kijk, daar had ik nou nog nooit van gehoord. Hij wel, en hij somt op: Lijmen/Het Been, van Elsschot, van 1938; Half Mens, van Maartje Wortel, van 2011; en La Superba, 2013, van Ilja Leonard Pfeijffer. Meestal is de thematiek verlies en rouw. Bij Wortel is het vooral lichamelijke pijn, bij Pfeijffer gaat het ook nog over zoiets als ontlediging. Gerritsen gebruikte eerder een confronterende ziekte in haar werk, namelijk in Dorst: daarin vertelt een moeder op de tramrails aan haar dochter dat ze doodgaat.
De schrijfster
Hier leest ze een stukje voor uit haar boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten