Studiebol: La Prière, Cedric Kahn, 2018.

Filmposter.

Te zien is hoofdrolspeler Anthony Bajon, die voor deze film in 2018 de Zilveren Beer voor Beste Acteur ontving.

De film werd deze week uitgezonden op Arte; de Duitse titel was: Auferstehen.

Zo werd hij bij de aankondiging beschreven:

Thomas ist 22 und drogensüchtig. Um seine Heroinabhängigkeit zu überwinden, tritt er einer katholischen Gemeinschaft bei, die nur aus ehemaligen Süchtigen besteht. Das Konzept ist radikal: keine Drogen, keine Zigaretten, kein Alkohol, kein Fernsehen, keine Frauen und vor allem kein Kontakt zur Außenwelt. Thomas soll und muss sich nur mit Arbeit und Gebet heilen. Anfänglich ist er noch voller Zorn, entdeckt aber während dieser Zeit die Liebe, die Freundschaft und den Glauben - er, der nichts mehr hatte.
"Auferstehen" des Regisseurs und Schauspielers Cédric Kahn lief im Wettbewerb der Berlinale 2018.

Zo komt Thomas daar aan: gewond, eenzaam, verslaafd.

Al snel ontworstelt hij zich aan het strenge regime, pikt een sigaret en zondert zich daarmee af.

Hij heeft vooral moeite met het in het openbaar praten, en vergeving vragen.

Gaandeweg voegt hij zich in: het zijn misschien vooral de vriendschappen die hem verbinden en ook tot gebed brengen. Het afkicken lukt ook goed.

Het centrum bevindt zich in de Frans Alpen, in de buurt van Grenoble. Prachtige natuurbeelden.

Dit is Sybille, gespeeld door Louise Grinberg. Zij raakt bevriend met Thomas, hij is diep onder de indruk van het lied Bist Du bei mir, dat zij in de auto laat klinken. We zien intussen buiten de prachtige bergen.

Het lied wordt gezongen door de sopraan Ingrid Kertesi.

Muziek Camerata Budapest, zang Ingrid Kertesi; de muziek keert later in de film nog eens terug; een ander hoogtepunt.

Ik kon me aanvankelijk helemaal niet voorstellen, dat deze film realistisch was. Ik herinner me een andere film, of documentaire, waarin ook ontspoorde en verslaafde jeugd ergen buiten heropgevoed werden. Het lukte totaal niet, er werd zo veel verzet gepleegd; de leiding had er de handen méér dan vol aan. Hoe bestond het, dat hier opgeschoten jeugd braaf christelijke liederen aan het zingen waren, zonder één onvertogen woord?

Maar ik heb deze mening moeten herzien. De eerste reden is, dat Kahn zijn film gebaseerd heeft op een werkelijk bestaande gemeenschap, Cenacolo in Italië. Het is een religieuze gemeenschap, met een boodschap van geloof en liefde.

Hier een foto van Cenacolo, met Madre Elvira. Ze doet denken aan de non die Thomas in het gezicht slaat, omdat hij in een leugen leeft, en het zelf niet ziet.

Ik bedoel deze, gespeeld door Hanna Schygulla (bekend van haar samenwerking met Fassbinder).

Regisseur Cedric Kahn, geboren 1966

Ik zou de film overigens het liefst willen typeren als een mystieke film. Dat maakt voor mij de vraag ook minder interessant hoe authentiek de gebeurtenissen zijn. Ik voor mij kan erin geloven.

Eerst nog even over de film: Thomas verdwaalt in de bergen, hij is gewond aan zijn knie. In de eenzaamheid klinkt het Bist Du bei mir weer.

Thomas denkt bij terugkeer, dat hij een priesterroeping heeft, en hij mag ook naar het seminarie. Is hij Sybille vergeten, met wie hij toch echt een heuse liefdesrelatie heeft aangeknoopt? Hij denkt dat hij zonder haar kan, ze is naar Spanje voor archeologisch onderzoek.

Hij verlaat het klooster, op weg naar het seminarie. Maar de pijn die hij voelt is erg groot, hij bidt God wat te doen.

Hij zoekt Sybille op in Spanje.

Geheel alleen, op zichzelf teruggeworpen, hervindt Thomas 'het leven', in de vorm van een drugsvrij bestaan, dat bestaat uit werken en bidden, en vriendschap. God is bij hem, en leidt hem naar het leven dat bij hem hoort.

Cédric Kahn was al een beetje gepokt en gemazeld in de mystieke film. Hij was aanwezig bij het draaien van de film Onder de zon van Satan, met Gérard Dupardieu als dorpspastoor. (Sous le soleil de Satan; naar het boek met die titel van George Bernanos, 1929.