Poster; Poolse titel: Boze Cialo
Regisseur Jan Komasa
Het plot van de film gaat als volgt: Een jongeman zit in detentie met andere jonge mannen. Niet duidelijk is of het een gevangenis of een soort tuchthuis is.
In de gevangenis.
We zien aan het begin een scene dat de mannen aan het werk zijn. Als de opzichter even weggeroepen wordt, wordt één van de jongens gegrepen door de anderen, zijn ballen worden in de bankschroef gezet.
Bij een volgende scene zien we de hoofdpersoon Daniel, die de mis bijwoont bij Vader Thomas. Hij is duidelijk geïnspireerd door de priester. Aan het eind van zijn detentie-periode wil hij graag naar het seminarie om priester te worden. Maar op grond van zijn verleden - moord? - wordt hem dat geweigerd.
Hij moet gaan werken in de houtfabriek, waar alle delinquenten te werk worden gesteld. Maar onderweg strandt hij bij een kerkje. Door een samenloop van omstandigheden kan hij daar de rol van priester op zich nemen, de echte pastoor is ziek en moet worden behandeld in het ziekenhuis.
Daniel laat zich Vader Thomas noemen, naar zijn voorbeeld in de gevangenis. Hij hoort de biecht, hij leest de mis.... Hij zoekt daarbij geheel eigen, zeer onorthodxe manieren. De mensen kijken wel even vreemd op, maar ze vinden hem duidelijk okay.
Onder en boven: de hoofdpersoon Daniel, als zichzelf: Bartosz Bielenia, geboren 1992.
Het heeft iets heel moois hoe Daniel op deze manier gehoor geeft aan zijn roeping. Al belooft de toekomst weinig goeds, met zijn achtergrond.
Op een vrouw na, een soort kosteres. Die bekijkt hem steeds achterdochtig.
Bovendien blijkt er een groot trauma te zitten in het hele dorp: er is niet lang geleden een groot ongeluk gebeurd, waarbij een stuk of tien mensen omkwamen. De man die het ongeluk veroorzaakte is ook dood, maar die mag niet worden herdacht; zijn weduwe wordt uitgestoten.
Op de achtergrond het monument voor de verongelukten, van wie er één is buitengesloten. Rechts Daniel in kazuifel.
Daniel, met al zijn ongewone benaderingen, probeert een verzoening te bereiken. Net als Jezus, predikt hij liefde, vergeving en verzoening. Dat stuit niet alleen op tegenwerking van 'de kosteres', ook op die van de plaatselijke burgemeester. Je voelt nu, dat Daniel de bestuurlijke macht tegen zich krijgt, hij wordt eronder gewerkt.
Hij gaat intussen gewoon verder met zijn verzoenende arbeid. Maar ook krijgt hij een liefdesrelatie, ik geloof met de dochter van die vrouw die hem tegenwerkt.
Hij krijgt de gelovigen wel mee.
Dan zit op een dag een oude mede-gevangene van hem in de biechtstoel. Die is vast van plan Daniel van zijn post weg te duwen. Dat gebeurt natuurlijk ook.
Vader Thomas brengt hem terug naar waar hij hoort: naar een baantje in de houtfabriek. Zijn beste 'vriend' -lees: zijn ergste vijand - kan niet wachten hem in elkaar te slaan. Als de opzichter op zekere dag weg is, wordt Daniel gepakt. Alle andere mannen staan om het gevecht heen. Weglopen door de openstaande deuren is geen optie, er staat altijd wel iemand daar om Daniel tegen te houden.
Maar het onwaarschijnlijke gebeurt: niet de reus van een crimineel wint, maar Daniel. De laatste beelden laten hem zien teerwijl hij wegvlucht. De muziek dreigt, zijn leven lijkt hoe dan ook verloren.
Regiseur Jan Komasa, 1981.
Andere poster. Het script van de film is van Mateusz Pacewicz
Mateusz Pacewicz, geboren 1992. Noemt als één van zijn inspiratiebronnen voor zijn werk als scenarioschrijver het Nieuwe Testament.
Het einde van zijn priestercarrière is heel indrukwekkend: hij kijkt naar het Corpus Christi boven het altaar, het gepijnigde lichaam van Christus, dat vol in het licht hangt. Hij moet weg, dat heeft Vader Thomas hem bevolen. Hij doet zijn kazuifel uit, en toont zijn naakte lijf aan de gemeente.
Hier de originele muziek, van Evgueni Galperine & Sacha Galperine,
De componisten Evgueni Galperine & Sacha Galperine,
Trailer
Persoonlijke beleving:
Het was heel interessant deze film te zien en te vergelijken met de door mij onlangs bekeken film La Prière. Het thema is dit keer heel anders, maar ik vergeleek de twee onderscheiden mannen-gemeenschappen met elkaar. Hier was alles rauw en hard - maar het waren dan ook delinquenten - bij La Prière troffen de kameraadschap, de bekering.
Trouw vergeleek Daniel met Christus, inclusief het opofferen van zijn eigen leven. Daar kun je gedachten aan vastknopen die heel ver gaan.
De film schijnt gebaseerd te zijn op een waar gebeurd verhaal.
Inzake de macht die de burgemeester kwam uitoefenen voelde de film heel Pools.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten