Alberts hield dit boek lang in portefeuille, zo'n 20 jaar. Tot ongenoegen van uitgever van Oorschot. Alberts draagt het boek aan hem op, aan 'de geduldigste en lankmoedigste, kortom de Griseldus onder de uitgevers.'
.
Eigentijdse vergaderzaal
Opnieuw een prachtig verhaal van Alberts. Een tiental heren heeft een vergadering afgesproken, voorzitter, secretaris, conciërge, enzovoorts. Een van de heren, meneer Dalem, wordt tijdens deze vergadering gek, en vertrekt. Wat hem gek maakt, is wat Kees Fens 'de echoput van het formalisme' genoemd heeft. Zie DEZE LINK. Fens prijst de eenvoud van Alberts, maar merkt tegelijkertijd op: 'Wat eenvoudig lijkt, wordt zelden voor ongewoon aangezien.' Voor Kees Fens vallen óók De Eilanden en De Bomen onder dat hoge niveau. De vergaderzaal maakte van Alberts éven de best verkochte auteur. Even maar, want Alberts wordt 'de zwijgzaamste schrijver van Nederland' genoemd. Dit niet alleen omdat hij niet veel in het openbaar optrad, maar ook vanwege zijn extreme eenvoud.
Kees Fens; Schreef fantastisch en verhelderend over literatuur! 1928-2008, als 'toonaangevend literair criticus en essayist.'
Die eenvoud levert geweldige, hilarische zinnen op. Fens vergelijkt Alberts met Gogol, en vindt dit verhaal van Alberts zeker van dat niveau.In het jaar van zijn sterven ontving Alberts de P.C. Hooft-prijs. Eerder kreeg hij al de Constantijn Huygens-prijs, en de Marianne Philips-prijs. (Het doet me deugd dat hij wel erkenning heeft gekregen.... Al ontdek ik hem zelf wel laat!
Er blijkt ooit een tv-bewerking van het boek gemaakt te zijn.Paul Steenbergen is daarin meneer Dalem.
Een citaat om iets meer weer te geven van de stijl:
Hij (Van Dalem) zei: Ik zit eigenlijk op mijn vrienden te wachten.
Dat zei u, zei de vriend van de dikke man. Uw twaalf vrienden.
Twaalf? vroeg meneer Dalem. Zegt u twaalf? Ik had niet gedacht dat het er zoveel zouden zijn.
Men kent nooit het getal van zijn vrienden, zei de vriend van de dikke man.
Van je vijanden wel, zei de dikke man.
Dat is belachelijk, zei de vriend. Je kunt immers je vrienden niet van je vijanden onderscheiden? En je vijanden niet van je vrienden. Dat zal je me toch ook moeten toegeven.
Dat kan ik donders goed, zei de dikke man. Ik kan mijn vijanden van mijn vrienden onderscheiden, maar mijn vrienden niet van mijn vijanden.
Enzovoorts.
A.Alberts. Hij schreef méér dan romans en korte verhalen. Hij debuteerde met een proefschrift over Baud en Thorbecke; verder schreef hij o.m. een essay over Wilhelmina, en over Lodewijk XIV 1638-1715 ('Een koning die van geen nee wil horen.')
Nescio
Elsschot
Gogol; hij, Nescio en Elsschot vormen het illustere gezelschap waarmee Alberts vergeleken wordt.
Wat een aanbeveling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten