David van Reybrouck
Vandaag was bijna de gehele uitzending lang in Buitenhof David van Reybrouck te gast. Van Reybrouck gaf een soort overzicht over het jaar 2015.
Hij sprak zijn ernstige zorgen uit over de ontwikkelingen, de Europacrisis met Griekenland (begin van dit jaar, al haast vergeten!), vluchtelingen, terrorisme. Van Reybrouck denkt dat 2015 een kanteljaar wordt, het kan goed of slecht aflopen met Europa. Positief vond hij het resultaat van het klimaatoverleg in Parijs deze maand, en ook de vredesbesprekingen over Syrië, waaraan ook Rusland heeft deelgenomen. Aan dit overleg wordt volgens hem te weinig aandacht besteed in de media, en ik ben het met hem eens.
David van Reybrouck was ooit te gast bij Zomergasten, ik ontdekte toen ook wat een inspirerende man hij is!
Bij Wilfried de Jong, als Zomergast
Door hem ontdekte ik Tsjêbbe Hettinga, de blinde, helaas al overleden Friese dichter.
Tsjêbbe Hettinga
Van Reybrouck schreef het prachtige boek Congo, dat ik met diepe bewondering en veel plezier gelezen heb, en besproken op onze geschiedenisgroep van Senia. Hij schreef ook andere boeken, o.a. Tegen Verkiezingen, 2013, en Pleidooi voor Populisme, 2011. Momenteel is hij bezig met een onderzoek naar Indonesië, daar gaat in de toekomst een boek van hem over verschijnen. Hij leert daar o.a. ook Indonesisch voor, om mensen te kunnen interviewen. Hij ziet veel meer auctoren in het land van toen dan alleen de autochtone bewoners en de Nederlanders.
Hij is van mening, dat België en Nederland geen van beiden echt gedekoloniseerd zijn: hier heerst nog de mentaliteit van 'wij zijn eigenlijk beter' (dan mensen uit andere landen). Hij meent dat dat een voedingsbodem is voor een tweedeling in de maatschappij.
Hij plaatst ook vraagtekens bij onze huidige democratie; die is teruggebracht tot ééns in de zoveel jaar tijd een rondje rood maken. In 2011 was hij de bezieler van G1000, een topoverleg tussen burgers in België - een vorm van democratie waarbij mensen wel mee mogen praten. Hij vindt ook, dat mensen die nu op Wilders stemmen gehoord zouden moeten worden. Er is te veel een houding van ook op die mensen neerkijken, omdat zij moreel niet geëmancipeerd zouden zijn.
Ik citeer hier een stuk van een openbare brief die Van Reybrouck schreef aan President Hollande:
Monsieur le Président,
Wat een buitengewoon roekeloze woordkeus was dat van u om in uw speech van zaterdagmiddag het voortdurend over een "oorlogsdaad" te hebben, uitgevoerd door een "terroristisch leger". Letterlijk zei u:
"Wat gisteren is gebeurd in Paris en Saint-Denis is een oorlogsdaad, en tegenover een oorlog moet het land gepaste maatregelen treffen. Een daad die werd begaan door een terroristisch leger, Daesh (IS), tegen datgene wat wij zijn, een vrij land dat met de hele planeet praat. Een oorlogsdaad die werd voorbereid en gepland, van buitenaf, met interne steun die het onderzoek zal uitwijzen. Een daad van totale barbarij."
Met die laatste zin ben ik het volkomen eens, maar de rest van uw discours is een griezelige, bijna woordelijke herhaling van wat G.W. Bush in het Amerikaanse Congress zei kort na de aanslagen van 11 september: "De vijanden van de vrijheid hebben een oorlogsdaad tegen ons land gesteld."
De gevolgen van die historische woorden zijn bekend. Wie als staatshoofd een gebeurtenis als een oorlogsdaad kwalificeert, moet er gepast op reageren. Het leidde Bush tot de invasie van Afghanistan, wat nog te billijken viel, omdat het regime onderdak had geboden aan Al Qaeda - daar was zelfs de VN het over eens. Daarna volgde de volslagen krankzinnige invasie van Irak, zonder VN-mandaat, enkel en alleen omdat Amerika er massavernietingswapens vermoedde. Die waren er niet, maar die inval leidde tot een volkomen destabilisering van de regio, tot op vandaag. Na het vertrek van de Amerikaanse troepen in 2011 ontstond er een machtsvacuüm. Toen kort daarna in buurland Syrië een burgeroorlog losbarstte in de nasleep van de Arabische Lente, werd pas echt duidelijk hoe ondermijnend het Amerikaans militair optreden was geweest. In het noordwesten van het ontwortelde Irak en het oosten van het kapotte Syrië was er kennelijk voldoende ruimte om naast het regeringsleger en het Free Syrian Army een grote, derde speler te laten opstaan: ISIS, later IS.
Kortom, zonder Bush' idiote invasie van Irak was er nooit sprake geweest van IS. Met miljoenen hebben we er toen tegen betoogd in 2003, ik ook, het protest was wereldwijd. En we hadden verdomme gewoon gelijk. Niet dat we twaalf jaar ver in de toekomst konden kijken, zo helderziend waren we niet. Maar nu beseffen we het wel: wat vrijdagnacht in Parijs is gebeurd is een onrechtstreeks gevolg van de oorlogsretoriek die uw collega Bush in september 2001 gehanteerd heeft.
Wat een buitengewoon roekeloze woordkeus was dat van u om in uw speech van zaterdagmiddag het voortdurend over een "oorlogsdaad" te hebben, uitgevoerd door een "terroristisch leger". Letterlijk zei u:
"Wat gisteren is gebeurd in Paris en Saint-Denis is een oorlogsdaad, en tegenover een oorlog moet het land gepaste maatregelen treffen. Een daad die werd begaan door een terroristisch leger, Daesh (IS), tegen datgene wat wij zijn, een vrij land dat met de hele planeet praat. Een oorlogsdaad die werd voorbereid en gepland, van buitenaf, met interne steun die het onderzoek zal uitwijzen. Een daad van totale barbarij."
Met die laatste zin ben ik het volkomen eens, maar de rest van uw discours is een griezelige, bijna woordelijke herhaling van wat G.W. Bush in het Amerikaanse Congress zei kort na de aanslagen van 11 september: "De vijanden van de vrijheid hebben een oorlogsdaad tegen ons land gesteld."
De gevolgen van die historische woorden zijn bekend. Wie als staatshoofd een gebeurtenis als een oorlogsdaad kwalificeert, moet er gepast op reageren. Het leidde Bush tot de invasie van Afghanistan, wat nog te billijken viel, omdat het regime onderdak had geboden aan Al Qaeda - daar was zelfs de VN het over eens. Daarna volgde de volslagen krankzinnige invasie van Irak, zonder VN-mandaat, enkel en alleen omdat Amerika er massavernietingswapens vermoedde. Die waren er niet, maar die inval leidde tot een volkomen destabilisering van de regio, tot op vandaag. Na het vertrek van de Amerikaanse troepen in 2011 ontstond er een machtsvacuüm. Toen kort daarna in buurland Syrië een burgeroorlog losbarstte in de nasleep van de Arabische Lente, werd pas echt duidelijk hoe ondermijnend het Amerikaans militair optreden was geweest. In het noordwesten van het ontwortelde Irak en het oosten van het kapotte Syrië was er kennelijk voldoende ruimte om naast het regeringsleger en het Free Syrian Army een grote, derde speler te laten opstaan: ISIS, later IS.
Kortom, zonder Bush' idiote invasie van Irak was er nooit sprake geweest van IS. Met miljoenen hebben we er toen tegen betoogd in 2003, ik ook, het protest was wereldwijd. En we hadden verdomme gewoon gelijk. Niet dat we twaalf jaar ver in de toekomst konden kijken, zo helderziend waren we niet. Maar nu beseffen we het wel: wat vrijdagnacht in Parijs is gebeurd is een onrechtstreeks gevolg van de oorlogsretoriek die uw collega Bush in september 2001 gehanteerd heeft.
Zie DEZE LINK om de prachtige brief in zijn geheel te lezen.
Hollande. Van Reybrouck noemt hem een zwakke leider, net als destijds George Bush. Hij is minder bang voor het terrorisme, dan voor de kortzichtige reacties daarop van zwakke leiders.
Hier legt Van Reybrouck heel aansschouwelijk uit hoe een overleg-democratie zou kunnen werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten