Gisteravond naar Het Uur van de Wolf gekeken, en ik werd zeer verrast door de Idfa-documentaire Kom Nader, van Suzanne Raes over Boudewijn de Groot.
Maakster van de documentaire, Suzanne Raes
Boudewijn de Groot is van mijn generatie, en natuurlijk heb ik gehouden van zijn liedjes als Verdronken Vlinder, Welterusten Meneer de President, Meisje van Zestien en Meester Prikkebeen.
Een paar jaar geleden werd er eens een concert van hem uitgezonden, en dat verraste me ook al zo. Ik had geen idee dat hij nog zo populair was als hier bleek: alle liedjes van vroeger werden hier door het publiek hard meegezongen, hij was het middelpunt. Hier ook hoorde ik voor het eerst Avond, met dat lekkere Ik geloofikgeloofikgeloofikgeloofikgeloofikgeloof, in jou en mij.
Trailer van de documentaire.
Echt volgen deed ik hem al lang niet meer, mijn belangstelling ligt bij heel andere muziek. Maar de trailer voor de documentaire maakte me wel nieuwsgierig: zijn eigen kinderen vertelden dat ze hun vader eigenlijk niet zo goed kenden.
Ik ging er dus eens goed voor zitten, na de kerstvoorstelling van Freek de Jonge (die me af en toe aan het lachen maakte; maar dit terzijde) kwam de documentaire. Hij gaf een mooie overzicht van De Groots leven, zijn glorietijd, maar ook zijn mindere nummers en platen/cd's.
Maar zijn persoonlijke leven trof me wel heel erg. Hij heeft drie kinderen, Marcel en Caya van één moeder, Jimmy van een andere vrouw. Jimmy!
Jimmy de Groot, geboren 1972
Natuurlijk, 1973, het jaar dat mijn eigen Job geboren werd, was Jimmy een hit die Ton en ik dagelijks Jimmy zongen. Samen met Angy, van de Rolling Stones, maar ook dit weer terzijde
Dezelfde Jimmy ontroerde mij enorm door wat hij vertelde over zijn vader. Er zitten in hem nog altijd emoties die kunnen worden opgeroepen door nummers van cd's uit de jaren dat De Groot ook dit gezin weer verliet. Jimmy's woede was overduidelijk.
Ook vrienden van De Groot kwamen aan het woord: Jeroen Krabbé, Hennie Vrienten, George Kooymans. De laatste twee maakten nog samen muziek met Boudewijn.
Samen met George Kooymans en henny Vrienten
Jeroen Krabbé, nog een vriend.
De andere kinderen, Marcel en Caya waren ook niet echt close met hun vader, ook nooit geweest.
Kinderen uit het eerste huwelijk, Marcel en Caya
Natuurlijk kwam Lennart Nijgh ook nog aan bod, de man met wie De Groot zijn artistieke carrière ooit begonnen was.
Lennaert Nijgh, 1945-2002.
Na een aantal jaren (en ook nog wat heen en weer) lieten ze elkaar los, en schreef Boudewijn muziek en teksten zelf. Op een zeker moment in zijn leven vatten hij en Nijghs vrouw Aanja Bak liefde voor elkaar op. De twee zijn nu nog altijd samen, zij is ook zijn manager.
Boudewijn met echtgenote en manager Anja Bak.
Maar behalve door de verhalen van de kinderen (vooral Jimmy) was ik ontroerd door het levensverhaal van Boudewijn de Groot zelf. Hij is geboren in 1944 in een Japans interneringskamp. Zijn moeder stierf daar toen hij één was. Zijn vader nam hem en zijn oudere broer en zus mee naar Nederland. Hij stalde de kinderen bij verschillende familieleden, Boudewijn kwam terecht bij 'tantje Aaltje' en hij noemde haar moeder. Verwarrend voor hem was, dat hij haar wel mama noemde, maar dat hij wist dat haar man niet zijn vader was. Want zijn eigen vader was terug naar Indonesië om een financiële kwestie te regelen.
In 1951 hertrouwde zijn vader, en werden kinderen van de nieuwe vrouw plus die van 'opa' De Groot bijeen gebracht. Weg mammie Aaltje.
Tegen deze achtergrond is het lied Anamorfose zo indrukwekkend voor mij. Anamorfose betekent: iets wat je pas kunt waarnemen als je de juiste positie, of perspectief ertegenover inneemt. Hierin komt de mooie regel Kom nader voor, waarnaar de documentaire ook genoemd is. De zoon, die na 70 jaar op zoek is naar zijn vader.
Stukje uit Anamorfose
Voor wie het leuk vindt: dit is een link naar Boudewijn bij DWDD: er zit een overlap met de trailer van Kom Nader, maar het leuke aan hun aankondiging bij Matthijs van Nieuwkerk is dat Boudewijn samen zingt met zoons Marcel en Jimmy: 'Achter iedere deur die ik open doe, doe jij een andere deur weer dicht.'
Nog even wat plaatjes:
Flower-Power Boudewijn
In 2014 werd hij 70, en heeft hij een afscheidsconcert gegeven. Niet om nooit meer te verschijnen, wewl om nooit meer zijn oude liedjes te vertolken.
Mooi plaatje uit de documentaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten