Una mujer fantastica, Sebastián Lelio, 2017.

Poster

Regisseur Sebastián Lelio; regisseerde ook de prachtige film Gloria. Una mujer fanatstica oogstte een Oscar voor beste niet-engelstalige film. 

De hoofdrol van Una mujer fantastica is voor Daniela Vega Hernández (1989). Zij is een Chileense actrice en mezzosopraanse zangeres.  Ze is vooral bekend om haar veelgeprezen prestaties in deze Academy Award- winnende film. 

 Bij de 90e Academy Awards in 2018 werd Vega de eerste transgender in de geschiedenis die presentator was bij de ceremonie van de Academy Awards. In 2018 noemde Time magazine haar een van de 100 meest invloedrijke mensen ter wereld.

De actrice is bijna voortdurend in beeld, met deze mooie oogopslag. Veel rouw en daarbij nieuwe ellende. 

Foto uit de eerste twintig minuten: Marina Vidal en haar twintig jaar oudere geliefde, gespeeld door Francisco Reyes, hebben het goed samen. Sauna, een gepland reisje, een liefdesnacht. 
Maar daarna gaat het mis, Orlando krijgt een hartaanval. 

Hierna valt hij ook nog van de trap, loopt een hoofdwond op en blauwe plekken.

In het ziekenhuis overlijdt hij, en is zij plotseling verdacht, wij weten dan nog niet eens waarom. Langzamerhand wordt het duidelijk: als transgender lijkt ze te worden beschuldigd - vanwaar die blauwe plekken? - en wordt ook keer op keer vernederd. 

Marina krijgt geen enkele toegang meer tot haar geliefde, en wordt zo van elk afscheid buitengesloten. 

Op de foto: Let op de spiegeling, die komt herhaaltdelijk terug. 

Citaat uit de Volkskrant:

Hoewel een  korte tijd (twintig minuten) volstaat om de liefde tussen Marina en Orlando voelbaar te maken, is het een schrale oase tegenover de storm aan vooroordelen en haat die haar na zijn dood overspoelt. Een storm die elk normaal afscheid onmogelijk maakt en die soms letterlijk opsteekt: in een van de opvallendste scènes loopt Marina over straat, opboksend tegen de steeds sterkere wind, tot ze in een hoek van 60 graden vooroverbuigt en niet meer verder kan.

Vooral Orlando's ex-vrouw en zoon tonen enkel onbegrip, de zoon eist Marina's hond op en zet haar het appartement uit. Uit de talrijke subtiele en minder subtiele vernederingen te verwerken redt ze zich zo goed en zo kwaad als mogelijk, met klasse en de waardigheid; vandaar de titel van  de film. Haar zus biedt haar onderdak, maar meer troost vindt ze bij de muziekleraar die haar zangcarrière verder gestalte geeft.

Nog een poster.

Onder en boven: spiegels. Van één scene kon ik geen foto vinden, dan wordt er een grote spiegelplaat op straat langs gebracht, waarin we Marina even zien. Wel kort te zien op de trailer, prachtig!

Regelrechte bedreiging. 

... en haar wraak. 

Ze is nachtclubdanseres en -zangeres. Ondanks alle tegenwind pakt ze haar leven weer op. Een fantastische vrouw.  

De film bevat hele mooie beelden! Ik vond de problematiek goed verbeeld, er zit spanning in de film,  en de emoties zijn zeer invoelbaar. Mooi!

Nog een keer: de regisseur.

Ik vond het slot triest, maar mooi: ze bezoekt het crematorium, waar ze het kale lichaam van Orlando toch nog één keer ten afscheid ziet, voordat hij de verbrandingsoven in gaat.
De film speelt zich af in Santiago de Chili.
Cameraman is Benjamín Echazarreta. 

Trailer