Filmposter
Sam Mendes is de regisseur van de film 1917, die pas uit is, en door de hele wereld (ook door mij) omarmd wordt als een geweldige film.
Dat deed me omzien haar Mendes' eerdere films, waaronder American Beauty: nóg een film van Mendes die ik hooglijk bewonder. Bij het 'googelen' ontdekte ik, dat Mendes zijn films American Beauty, Jarhead, en The Road to Perdition, beschouwt als een trilogie over Amerika.
Sam Mendes
Kaart van de Verenigde Staten met Washington gemarkeerd. In deze staat ligt Perdition Peak. Een plaats met de naam Perdition heb ik verder niet gevonden.
Perdition Peak, gezien vanaf het gebied Hidden Lake Peaks in de North Cascades
De titel Road to Perdition, is dubbelzinnig: vader en zoon Michael Sullivan zijn op weg naar Perdition, dat in de werkelijkheid bestaat. Maar de betekenis van het woord 'perdition' is heel erg geladen: het betekent verderf, verdoemenis.
Scene waarmee de film begint en eindigt: de jonge Michael Sullivan staat aan het water en kijkt uit naar een lege horizon.
ROGEREBERT schreef een heel verhelderende recensie over deze film. Hij vergeleek hem met een Griekse tragedie. Alle karakters dragen een tragische afloop in zich. Daarbij draait alles om vader-zoon relaties, waarvan er drie zijn in de film: die tussen maffiabaas John Rooney (Paul Newman) en zijn zoon Connor (Michale Craig); die tussen Rooney en zijn aangenomen zoon (wees) Michael Sullivan senior (Tom Hanks) , en ten slotte die tussen vader en zoon Michael Sullivan. De tragiek in de film is, dat er voor geen van allen een ontkomen lijkt aan hun lot, de gebeurtenissen leiden als vanzelf naar het verschrikkelijke einde.
Graphic novel, 1998.
Bladzijde uit het stripboek.
Tom Hanks is de centrale figuur, Michael Sullivan. Hij doodt voor zijn maffiabaas annex pleegvader. Maar komt in de problemen als de echte zoon van Rooney zijn vrouw en lieve zoon Peter vermoordt.
Hier pleegvader en -zoon. Paul Newman als John Rooney, links.
Zijn overgebleven zoon Michael gaat hem helpen op zijn 'road te Perdition'.
Deze griezel zit hem op de hielen. Een huurmoordenaar die voor zijn genoegen ook nog eens de doden fotografeert.
De eerste helft van de film zijn alle beelden erg donker.
De maffiabaas met zijn aangenomen en zijn echte zoon (rechts). Rechts heet Connor, en wordt gespeeld door Michael Craig, die ook James Bondrollen speelde. Connor is een ongeleid projectiel.
Zoals bij alle gangsterfilms wordt je flink om de oren geslagen met 'afrekeningen in het criminele circuit'.
De tragiek van Michael Sullivan is, dat hij zich moet wreken voor de dood van zijn vrouw en kind. Maar hij is zelf ook schuldig, leeft van de misdaad, doodt zelf ook, en zit zodoende vast in stevig web. Op zijn queeste naar Perdition gaat hij ale het geld stelen van zijn eigen baas. Hij ontdekt dat diens zoon hem bedriegt en besteelt. Daarbij zoekt hij ook nog een manier om zijn zoon te vrijwaren van eenzelfde leven als hem te beurt is gevallen. Je weet dat dat niet kan. Maar net als je denkt: het lukt hem toch, slaat het noodlot weer eens toe.
Hier hadden we niet meer op gerekend.
Ik laat deze poster hier zien, om twee redenen: de film wordt geprezen om zijn beelden. Vooral de dondere blikken onder de hoedranden uit zijn mooi.
Een andere reden zit 'm in een opmerking die ik vond van Mendes:
The sound of water is present throughout the movie, and most deaths in the film – definitely all major deaths – are in or around water. “There’s something about water that is uncontrollable,” Mendes says, noting that like life and death, the characters think they can control it, but they’re wrong.
Nog een keer, het stripboek.
Michael Craig
Newman speelt een mooie rol, invoelbaar.
Ontroerend is het, als Michael Jr. vraagt of pa wellicht méér van zijn andere zoontje hield.
Er is veel over deze film geschreven, veel over de symboliek. Zo had iemand ook opgmerkt dat er zich merkwaardige scenes afspelen in garages, zowel in American Beauty als in deze film. Altijd leuk om door dergelijke artikelen meer verdieping te verwerven van een film. Zie bij voorbeeld ook deze RECENSIE.
Trailer.
Conclusie:
Ik had bij het kijken een beetje genoeg van het thema 'gangsters'. Bij nader inzien heeft dat gevoel van 'afkeer' mij wat belet om de mooie dingen van de film te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten