Ingo: What are you doing in Paris?
Maureen: I’m a personal shopper. She’s very high profile, she can’t do normal things, so I assist her.
Ingo: You’ve nothing better to do besides dress Kyra?
Film Poster
Hoofdpersoon in deze film is 'personal shopper' (zie citaat boven) Maureen, zus van de pas overleden Lewis. De rol wordt vertolkt door de mooie Kirsten Stewart. Ze rijdt op haar brommertje door Parijs, en koopt schitterende kleren, schoenen en juwelen voor haar beroemde werkgeefster Kyra.
De personal shopper aan het werk.
De afspraak is dat de kleding, indien niet gewenst, op tijd terug gaat, én dat Maureen ze niet draagt.
In het laatste huis van broer Lewis.
Maureen brengt een nacht alleen door in het huis waar Lewis heeft gewoond. Dat geeft een beetje een eng gevoel, het huis doet spookachtig aan. Ze roept Lewis. Beiden geloofden in spiritisme. Ze doet dit ook op verzoek van Lewis' vriendin Lara, die wil weten of het huis spookvrij verkocht kan worden.
Hoorde ik daar nou wat??
Het was lastig om de samenhang der gebeurtenissen in de film te kunnen zien. Waarom dit beroep, en deze titel? Al bij al gebeurt er niet zo veel. Of misschien is het alleen van innerlijke aard. De VPRO verkocht hem als een film die af en toe 'echt eng' was. Ik heb het niet kunnen waarnemen. Echt horror werd het niet.
Even leek het op een misdaadfilm: Maureen gaat naar het huis van haar werkgeefster, en ontdekt daar dat deze gruwelijk vermoord is. Maureen is zelfs even verdachte. Maar gelukkig ontdekt de politie al gauw wie de ware dader is: Ingo, de vriend van Kyra, die door zijn geliefde op een zijspoor gezet dreigde te worden.
Maureen trekt een jurk aan van Kyra: dat mag niet. Luidt dat de verdere ontwikkelingen in?
En mooie schoenen.
Maureen is erg alleen: ze mist haar broer, rouwt om hem. Er zijn kloppen van geesten, en er verschijnen raadselachtige sms-tekstjes.... Maar zijn die wel van Lewis?
Ik genoot erg van de rol van Kirsten Stewart: dat vond ik het beste uit de film.
Hier is ze nog een keer, met luxe boodschappentasjes.
Maureens vriend zit in Oman, daar gaat ze ten slotte heen. In een vertrek daar hangt plotseling een glas in de lucht, dat neervalt en breekt. Maureen heeft dat net eerder meegemaakt, toen ze nog in Londen was. "Lewis, is it you?" vraagt ze. Na een pauze, vraagt ze: "Or is it just me?" She is answered by a single, disembodied thump, and the screen fades to white. - Einde film.
Regisseur Oliver Assayas met Kirsten Stewart.
Onder en boven nog twee plaatjes van Maureen. Dat gezicht sprak boekdelen.
De krant vervolgt: “Personal Shopper” spans the axes of solitude and loss of control. Assayas stages the desperate solitude of grief, the practical solitude of the artist, the incidental solitude of the long-distance relationship, the professional solitude of the freelance solo practitioner. At the same time, he explores the uncontrollability of that very grief, Maureen’s utter dependence on signs from the dead, the tethering of an employee to the sudden orders of a capricious employer, the sense of vulnerable helplessness caused by the arrival of unexpected digital communications. The intersection of those two axes is the zero-point where total solitude meets complete lack of control: death. Maureen, living in the presence of sudden death, faces the ultimate existential adventure alone—except that, unlike others, she has Lewis, a companion who might offer some guidance and reassurance, but at the price of an even deeper relinquishment of control over her life."
De New Yorker is dus duidelijk vol lof, wat wij hier thuis niet waren. Ik vond mijn mening eerder terug in het Belgisch Filmblog, die de film een onevenwichtige psychologische film noemt over geesten en het hiernamaals. En: Er zitten te veel genres in de film. - Blijft over: de lof voor Kirsten Stewart.
De actrices Sigrid Bouaziz (l), Kristen Stewart en regisseur Olivier Assayas tijdens de première van Personal Shopper in Cannes. Beeld epa
Links is vriendin van Lewis, Lara.
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten