Filmposter
Een bijzondere film, Israëlisch, geregisseerd door zus en broer Ronit Elkabetz en Shlomi Elkabetz. Er wordt Israëlisch en Frans in gesproken.
Het bleek deel 3 van een trilogie te zijn: deel 1 heet Ve'Lakhta Lehe Isha en is van 2004. Engelse titel: To take a wife.
Poster van deel 1 van de trilogie.
Poster deel 2 van de trilogie: Shiva, of op zijn Engels: Seven days, 2008.
Ik vertel hier de verhaallijn zoals die chronologisch voorkomt in de drie delen:
To get a wife:
Haifa, eind jaren zeventig. Viviane (actrice, coscenarist en -regisseur Ronit Elkabetz) is getrouwd met Eliahou, een diep religieuze man die haar niet slaat, niet drinkt, meehelpt in het huishouden en veel aanzien geniet in de synagoge - zo helpen haar broers en ooms haar herinneren als de film begint. Waarom wil ze dan van hem af? De terugkeer van een oude vlam heeft er iets mee te maken, maar de problemen lijken dieper te liggen. De onvermijdelijke ondergang van dit huwelijk levert een pijnlijke film op, die voorzichtig balanceert op de rand van sociaal-realisme en melodrama. Winnaar van de publieksprijs in Venetië.
Shiva:
Zeven dagen lang onderhoudt een grote familie van Marokkaanse afkomst het joodse rouwritueel shiva als een broer is gestorven. Nu ze weer bij elkaar wonen, worden weer veel conflicten en spanningen voelbaar. Alle drie de films zijn gebaseerd op het ongelukkige huwelijk van Shoniets Marokkaanse immigranten-ouders. Viviane is, net als Ronits moeder, kapster, getrouwd met een diep-religieuze en aarts-concervatieve postbode. In 2016 werd Rhonit genomineerd als beste actrice voor haar rol in Gett, door de New York Times.
Gett:
Of De Scheiding van Viviane Amsalem.
Viviane Amsalem vroeg drie jaar geleden een scheiding aan, maar haar man Elisha weigerde. Want in Israël kan enkel de rabbijn de scheiding uitspreken en een huwelijk ontbinden, mits met volledige instemming van de man... Zijn starre koppigheid, Viviane’s vastberaden strijd voor haar vrijheid en de dubbelzinnige rol van de rechters bepalen de contouren van een procedure waarbij het tragische grenst aan het absurde, waarbij er over alles een oordeel geveld wordt, behalve over waar het nu eigenlijk om gaat.
Gett:
Of De Scheiding van Viviane Amsalem.
Viviane Amsalem vroeg drie jaar geleden een scheiding aan, maar haar man Elisha weigerde. Want in Israël kan enkel de rabbijn de scheiding uitspreken en een huwelijk ontbinden, mits met volledige instemming van de man... Zijn starre koppigheid, Viviane’s vastberaden strijd voor haar vrijheid en de dubbelzinnige rol van de rechters bepalen de contouren van een procedure waarbij het tragische grenst aan het absurde, waarbij er over alles een oordeel geveld wordt, behalve over waar het nu eigenlijk om gaat.
Dit is een moment van uiterste wanhoop voor haar. De rabbijnen sturen haar weg.
Op een bepaald moment schudt ze haar haar los. Dat mag niet van de rechter. Ze lijkt het gedachteloos te doen, terwijl ze de wanhoop nabij is. Een mooi moment.
Onder en boven: Vivianes advocaat.
Niet komen opdagen, uitstellen, een scheiding weigeren... alles trekt meneer de echtgenoot uit de kast om haar niet haar zin te geven. De procedure wordt eindeloos gerekt. Uiteindelijk komt de scheiding er, maar Viviane is niet vrij om een andere man te kiezen. Ze stemt in die voorwaarde toe.
Haar gezicht zegt alles, dat maakt de film erg mooi.
Dubbelzinnige rol van de rabbijnen: kortweg geformuleerd: ze zijn niet op de hand van de vrouw, al zijn haar eisen nog zo redelijk.
Dit is de echtgenoot, die de boel voortdurend saboteert.
Ronit Elkabetz (1964-2016); vroeg gestorven, aan kanker.
Hier broer en zus in het echt. Ik herkende haar bijna niet.
Trailer
De film maakte mijn verontwaardiging flink gaande. De man houdt niet alleen niet van haar, hij haat haar. Het ergste vond ik, dat hij, zoals zij het formuleerde 'al haar behoeftes negeerde'. Desondanks krijgt hij alle support van zijn advocaten en van de rabbijnen, omdat hij de godsdienst onderhoudt, en haar terugneemt in huis.
Stemt hij eenmaal toe, dan wordt er een ritueel voltrokken, waarbij zij met geopende handen klaar staat om van hem de scheiding in ontvangst te nemen. Twee zinnen lang gaat het goed, bij de derde zin trekt hij zich alsnog terug...
Het einde is treurig: je ziet alleen haar voeten, in afgetrapte slofjes, als ze naar de uitspraak van de rechter gaat, die toestemt in de scheiding, maar haar verbiedt een nieuw leven met een andere man op te bouwen....
NB: Eerder blogde ik de film The Band's Visit, waarin Ronit ook een rol speelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten