Poster
De meningen hier thuis waren verdeeld over deze film: ik heb er zeer van genoten, Ton vond hem niet geweldig. De openbare reviews waren al net zo verdeeld. Negatief was men over het feit, dat deze spionage-film de tijd van de Koude Oorlog niet goed weergaf qua sfeer, en dat de plot verschrikkelijk ingewikkeld was, mede door het voortdurend heen en weer springen in de tijd.
Matt Damon, Martine Gedeck (die al twee keer een rol speelde in een film naar een boek van Marlen Haushofer) en regisseur Robert de Niro. De Niro heeft ook een rol in de film, Generaal Sullivan.
Billy Crudup, als Arch Cummings
Wat de ingewikkeldheid van de plot betreft, moet ik de kritiek gelijk geven, maar ik voeg er meteen aan toe, dat dat er voor mij niet heel veel toe deed. Kijkt men onder DEZE LINK, dan is daar de plot van gebeurtenis naar gebeurtenis te volgen. Sommige dingen werden me pas bij het lezen hiervan duidelijk. - Maar het deed er voor mij niet zo veel toe: Dr. Fredericks bijvoorbeeld, een homoseksuele professor, die aanvankelijk voor 'slecht' wordt aangezien, en toch 'goed' blijkt, kon ik toch wel volgen.
De grote lijn bleef vooral goed zichtbaar: en dat was het bandje van het liefdes-stel, dat geanalyseerd werd door hoofdrolspeler Matt Damon (alias Edward Wilson). Tot het einde toe bleef het een geheim waar dat over ging, het zat in de hele plot goed verweven.
Andere poster, met de hoofdrolspelers duidelijk vermeld.
De homo-professor, Michael Gambon, die ik nog altijd 'de zingende detective' noem - met die mooie sonore stem... Wordt jammerlijk vermoord.
Edward Wilson met zijn zoon, Edward junior. Hij leert hier zijn zoon een scheepje bouwen in een fles.
'Scheepje-in-fles' blijkt ook weer een prachtig leit-motiv te zijn, zoals bij de 'onthulling' van het bandje te zien is: op het nachtkastje van het stel dat getraceerd is in Leopoldsville, ontdekt Wilson het de fles-met-scheepje die hij ooit aan zijn zoon cadeau deed.
Hier Matt Damon met Alec Baldwin.
De hoofd-spion is getrouwd met Angelina Jolie. Hij houdt van een ander, het dove meisje Laura (Tammy Blanchard)
Edwards ware liefde.
Robert de Niro wilde geen spionagefilm met overbodige moorden. ER komen twee moorden in de film voor, die meer indruk op mij maakten dan de vele in bijvoorbeeld James Bond: die van professor Fredericks, en die van de aanstaande van Edward Junior.
Joe Pesci, als Joseph Palmi
De VPRO noemde dit een 'noodzakelijke film', en dat vind ik mooi gezegd: hoe spionage ertoe leidde (of nog leidt?) dat men niet meer gezond kan oordelen. Ik koppel dit aan de vaak herhaalde opmerking, dat mensen niet meer wisten wie ze nog konden vertrouwen. Niemand dus. Aan het eind moet Wilson een onmogelijke keuze maken, voor of tegen zijn eigen zoon. Die keuze brengt toch met zich mee, dat de aanstaande bruid van zijn zoon uit het vliegtuig wordt geworpen. Een ijzingwekkende ontknoping.
Ik geloof direct, dat de sfeer van de Koude Oorlog niet is weergegeven zoals die echt was. Er echt goed over oordelen kan ik niet, omdat de Amerikaanse omstandigheden mij niet bekend zijn. Het geheime genootschap Skull and Bones zegt me niets; ik weet niet wat de OSS was, de Office of Strategic Service, de spionagedienst die voorafging aan de CIA, en in WO-II actief was. Maar er is hier wel een spannende film neergezet, over een man wiens leven meer door de omstandigheden werd bepaald, dan dat hij een vrije keuze had.
Nee, wat mij betreft: goed gedaan!
Trailer.
Ik wil ten slotte nog iets zeggen over de titel: die heeft een bijbelse connotatie. Toch kan Edward zijn zoon niet de bescherming geven die hij hem belooft.
De film is losjes gebaseerd op het leven van James Jesus Angleton, die leefde van 1917-1987
James Jesus Angleton, de historische spion. Kreeg behalve faam, ook een slechte naam, onder andere door martelpraktijken. Zie in de film de onechte Russische overloper, die gemarteld wordt, en wanhopig zelfmoord pleegt. Gebaseerd op de geschiedenis van Anatoliy Golitsyn and Yuri Nosenko.
En als allerlaatste merk ik op, dat mijn aandacht op deze film werd gevestigd door Radio 4, vanwege de muziek in de film. Die is van Bruce Fowler en Marcelo Zarvos.
Helaas merkte ik die niet speciaal op - zoals meestal niet - maar ik wilde het toch niet onvermeld laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten