The Who: The Story of Tommy 2013

Ik heb de rockopera Tommy (verschenen in 1969, ons trouwjaar) ergens rond 1974 gekocht en heel veel gedraaid. Ik vond hem geweldig!

 

Hoes

Ton werkte toen nog niet zo lang bij Schippers Hijswerktuigen, en als hij laat thuiskwam doodde ik de tijd met deze muziek. De opera riep allerlei gevoelens bij me op, ik fantaseerde een eind weg op het ritme, de afwisseling van de nummers, de beelden. Ik voelde me modern, het woord rock-opera alleen al, mét een 'overture', en IK, IK had hem, en vond alles eraan mooi! De wilde krullenbol van Roger Daltrey, de bewegingen in de muziek, de Pinball-wizzard, de Acid-Queen, het zielige See me.... feel me.... 

Do I hear or feel, or do I smash a mirror



Elk keer doorleefde ik Tommy's geschiedenis, die ik overigens niet heel precies van A tot Z begreep. Dat hoefde ook niet, ik had mijn eigen voorstelling van zaken. Zeker was, dat zo lang de muziek duurde, mijn wereld kleurrijker, anders, diepzinniger, opzienbarender was.  
Onze Dennis was toen drie, Job één.
Tessel kwam in 1979; Tommy haalde ik toen al nooit meer uit de hoes.

Gisteren zond Canvas de documentaire The Who: the Story of Tommy uit. Een oude Roger Daltrey en Pete Townshend, en overige bandleden en managers en soundmanagers van The Who keken terug op hun oude succes, en deden uit de doeken wie en wat Tommy was. Het ontstaan van de opera had veel te maken met het leven van Townsend, die onder de invloed was van de goeroe Meher Baba. Na een slechte LSD-ervaring besloot hij helemaal te stoppen met drugs, en zocht een zinvoller bestaan. Dat leidde tenslotte tot de rockopera, waarin onder andere kindermisbruik een belangrijke rol speelt. (Ik: 'Oh!' - Hij:  'Maar dat wist je toch?' - Ik weer: 'Oh ja. I'm your wicked uncle Erny.')
Het was leuk om van elk stuk de verhaallijn precies te horen. Ik herkende de stukken direct, kon ze zo weer meezingen. En beter laat dan nooit dat ik de exacte betekenis van elk lied leerde kennen.

Terwijl we de documentaire met plezier zitten te bekijken, pakt Ton uit onze stapel vinyl de dubbelelpee. En tot ons beider verbazing ligt er een A-4'tje in met heel kort samengevat de opera. Het papier is wat vergeeld, op de vouw is het zelfs bruin. Het is een getypte tekst, met sommige regels cursief getikt (van een IBM-bolletje? Mijn type-machine van destijds kon niet cursief typen.)  Het vergeelde blad is ondertekend met hh - 9/81.

Wie is die hh...?

Volgens mij zie ik dit voor het eerst! Ben ik/zijn wij dit nou zó vergeten? Wie heeft dat stuk aan ons gegeven? Of wie heeft het in onze lp-hoes gestopt?
We weten het niet meer. We zoeken ons geheugen af, maar niets lijkt te kloppen. Henkje Houtman heette toen al Henkje Koning, een broer van Yvo Heller herinneren we ons niet. De enige oppas die we ons uit die jaren herinneren heette Van Blokland.

Voor de grap gegoogled op hh81, en wat vind ik? Iets astrologisch met die naam, waargenomen door de Hubble-telescoop.... Ach, grapje, het klopt natuurlijk niet helemaal, er staat immers niet hh81, maar hh 9/81. Maar toch, even nog ook dát plaatje. Het was immers wel de tijd van die andere, Major Tom...

FIG. 5.Color composite picture of the whole HH 80/81 complex derived from the HST images in which [S II] is red, H green, and [O III] blue

 

Tot slot, voor wie Tommy nog eens horen wil, the full album.