Afscheid komt zelf. Dat wat je nemen moet.
Je kunt wel doen alsof het niet bestaat.
't Bestaat ook niet zover het denken gaat.
Hoe kun je anders, alles wat je doet
schuift afscheid op, pas als een schaakstuk slaat
voorbij het denken valt een gat voorgoed.
Nemend wat kwam wordt leegte naam. En hoe 't
gebeurde is beschrijfbaar. Maar te laat.
Schrijvend voorbij te zijn. Dat afscheid. Kijk:
voorwerpen om je heen, jouw woord geeft glans
zoals het licht dat doet - zij, onbewogen,
zijn om te zijn en geven jou gelijk.
Benoeming schijnt een overlevingskans:
verdwijnen in een woord. Voor eigen ogen.
C.O. Jellema
Jellema was een zeer ontwikkelde man, zijn gedichten en zijn essays zijn dan ook niet gemakkelijk te lezen. Zoals te zien is hierboven.
Toch houd ik van hem. Misschien omdat ik mijn tanden graag nu en dan zet in iets zwaardere kost.
Ook heeft Jellema veel literair werk van anderen voor mij verklaard, Rilke, Meister Eckhart. Daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor.
Zoekend op internet naar informatie over hem, zag ik pas dat hij een Groninger was, en dat de Groningers zo trots zijn op hun Jellema.
Dat verbindt hem voor mij met die ándere Groninger, Ede Staal, van wie ik ook al een fan ben. Ik kan het niet helpen, ik houd van de Groningers, van het Groninger land, het Oldambt, Groningen zelf, Ter Apel.
Ik kan nog altijd huilen bij Daor bloeit mien eerapelland, of het Hogeland, of Het het nog nooit zo donker weest.
Ede Staal
Zo schrijf ik hier opeens over twee totaal verschillende mannen, die allebei mijn liefde hebben. Het Groningerland verbindt hen voor mij, ondanks alle verschillen.
Jellema verbouwde een prachtig pand, de villa Oosterhouw.
Villa Oosterhouw, waar Jellema woonde tot aan zijn dood in 2003.
Deze prachtige villa en tuin helemaal heeft laten opknappen, samen met zijn partner Klaas Noordhuis, landschaparchitect. Je kunt er tegenwoordig ook luxe overnachten. 
Boerderij waar Ede Staal de laatste jaren van zijn leven woonde; hij stierf in 1983.
Daor bloeit mien eerappelland
Tenslotte: Jellema en Staal verbinden mij met mijn overleden vriendin Geert. Zij hield ook van hen allebei. En jawel, zij zelf was ook Groningse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten