zondag 12 januari 2014

The last king of Scotland - Kevin MacDonald, 2006.

Hoes
Ik durfde deze film tot nu toe niet te zien, bang als ik was voor de gruweldaden van Idi Amin die ik tijdens mijn leven uit de krantenberichten heb meegemaakt. Hij was de leider van Oeganda van 1971 tot 1979.
Maar het is er dan toch eindelijk een keer van gekomen, in het kader van de week met prijswinnende films. Forest Whitaker won er onder andere de Golden Globe Award mee.
Ik kende Forest Whitaker van The Crying Game van 1992; maar ik zie op internet dat ik hem van wel meer bekende films moet kennen, o.a. Good Morning Vietnam en Platoon. Maar die eerste maakte de meeste indruk op mij.
Als Idi Amin is Forest geweldig, je kunt helemaal geloven in de zieke, maar angstaanjagende figuur die Amin was.
Het plot van de film volgt in hoofdlijnen dat van het boek met dezelfde titel van Giles Foden. Hoofdpersoon is de pas afgestudeerde arts Nicholas Garrigan. Hij gaat naar Oeganda om daar te werken, en raakt verzeild in de directe nabijheid van Amin.
 
De dictator met 'zijn aap' (maar van die naam weet die aap dan nog niet)
 
Hij wordt zijn lijfarts en persoonlijke raadgever. Amin en hij lijken aanvankelijk goed met elkaar overweg te kunnen, maar het kan niet anders of aan de naïeve dokter wordt gaandeweg wel duidelijk met wie hij feitelijk te maken heeft.  
 

Nicholas is zo stom een affaire te beginnen met een van de vrouwen van Amin; hij maakt haar zelfs zwanger

Hij loopt dan net zo veel gevaar als al die andere mensen die het niet eens zijn met Amin.
De griezel
 
Whitaker in het echt - een schatje
 
Als de gijzelingsaffaire op Entebbe speelt, ziet Nicholas kans om te ontsnappen aan een wisse dood.
Hoewel de film fictioneel is, is er veel waarheid te zien omtrent de persoon Amin. Zo is tekenend dat hij een zwemwedstrijd hield, waarbij hij als enige startte, de anderen pas na hem. En toen als een kind schreeuwde dat hij gewonnen had.
Er werden naar schatting tijdens zijn bewind 300.000 tegenstanders om het leven gebracht. De film eindigt met foto's van Barbet Schroeder, die een documentaire maakte over Idi Amin. Hem werd toegestaan de dictator een tijdlang te volgen met de camera. Schroeder kon de documentaire pas uitbrengen na het vertrek van Amin. Anders liepen de Fransen in Oeganda kans vermoord te worden. Helaas is op YouTube niets van de film van Schroeder terug te vinden vanwege de rechten.
Wel vond ik een interview met de maker van de documentaire, maar helaas was die ook niet te embedden. Vandaar hier DE LINK. 
 
Trailer
 
James MacAvoy, tegenspeler van Whitaker
 
 
Er zijn tal van biografieën over Amin geschreven. Ik geef hier de recensie van De Groene, waarin onder andere het boek van Moses Isegawa over Idi Amin behandeld wordt,  De Slangenkuil. (is fictie)
Nog een keer die film-engerd met zijn paladijnen
 
En dit was hem écht.
Oh ja: de titel van de film: die had Amin zichzelf toegekend. Hij was dol op Schotland, zei hij; vermoedelijk om in die rol beter te kunnen ageren tegen de Engelsen. De jonge dokter is Schots, dat schept een band. 

 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten