Deze tentoonstelling in het Stedelijk, Amsterdam, hadden we al een tijdje op ons verlanglijstje staan.
Poster
Bijbehorend boekje.
De expositie was een verrassing. Het ging om een periode van grote vernieuwing in de beeldende kunst, zoals die gerealiseerd werd in Parijs, in de eerste helft van de twintigste eeuw. Heel veel buitenlanders klitten daar samen en inspireerden elkaar, probeerden zichzelf en elkaar te overtreffen in nieuwe vondsten. Picasso zat daar, Mondriaan, Chagall, Zadkine, noem het maar op, De periode wordt niet alleen maar gekenmerkt door een grote rijkdom aan kunst, het was ook een politiek drukke tijd. Nationalisme en antisemitisme staken de kop op.
Het gaat me er hier niet om, alle feiten die ik gelezen heb te herhalen, dat wordt me veel te veel. De tentoonstelling was heel groot, alleen al daarom zou het me niet lukken. Wel werd alles heel goed uit de doeken gedaan met teksten op de wand, al wandelend en kijkend kreeg je zo als toeschouwer een heel mooi en inspirerend beeld.
Ik beperk me er hier toe, wat markante schilderijen en beeldhouwwerken weer te geven. Het was een middag heel erg genieten, kijk maar mee:
Jan Sluijters, 1907, Bal Tabarin. Voor dit schilderij geldt heel sterk dat je het in het echt moet zien: de felle lamp schijnt bijna letterlijk in je gezicht.
En in tegenstelling met Sluijters hierboven: Zwarte zon boven Parijs, Marc Chagall.
VERVAARDIGERS: Jean Chassaing - ontwerper
Henri Chachoin - drukker
Giorgio De Chirico, VERTAALDE TITEL: De archeologen
HOMMAGE À J.S. BACH
OSSIP ZADKINE
VERTAALDE TITEL Hommage aan J.S. Bach, 1936
Emmy Andriesse, ‘Parijs’, ca.1950; ik ken haar niet. Ik laat de foto zien als voorbeeld van de migrantencultuur van destijds al.
Kees van Dongen, ‘Anna de Noailles’, 1931
Marc Chagall, ‘Zelfportret met zeven vingers’, 1912-13
Marc Chagall, ‘De violist’, 1912-13, collectie Stedelijk Museum Amsterdam
Germaine Krull, ’Métal’, 1928, collectie Stedelijk Museum Amsterdam
Piet Mondriaan, ‘Compositie no. IV, met rood, blauw en geel’, 1929
Ossip Zadkine, Le cerf, 1923, collectie Stedelijk Museum Amsterdam
LA MONTSERRAT, van JULIO GONZÁLEZ, 1935-1937
Dit werk kreeg geen bijzondere aandacht, maar mij trof het. Ik las er het volgende over:
Dit belangrijke werk in het oeuvre van Julio Gonzalez, begonnen als een werk over moederschap, kreeg later een politieke lading door de Spaanse Burgeroorlog. De titel verwijst tevens naar de berg Montserrat bij Barcelona, een traditioneel symbool van zijn geboortestreek Catalonië. Het beeld toont een eenvoudig geklede boerenvrouw staand op een houten kistje, strijdbaar, met in haar rechterhand een sikkel en op haar linkerarm een kind. Het is opgebouwd uit stukken geknipt, geklopt en aan elkaar gelast plaatijzer, zonder veel detaillering. Gonzalez, telg uit een edelsmedengeslacht, leerde al vroeg metaalbewerking en later (in de Renaultfabriek) ook lassen. Als eerste laste hij sculpturen, die op het laatst zijn pessimistische reactie op de oorlog weerspiegelen. ‘Het is hoog tijd dat ijzer ophoudt een moordwapen of werktuig te zijn, maar doordringt tot het domein van de kunst om eindelijk! door vredelievende kunstenaarshanden gehamerd en gesmeed te worden’. Het werk werd in 1937 op de Wereldtentoonstelling in Parijs tentoongesteld naast de Guernica , een politiek geladen werk van Picasso met wie hij jarenlang samenwerkte.c/o Pictoright Amsterdam / Stedelijk Museum Amsterdam.
Chagall, groen varken. Dit schilderij trof me ook.
Kees van Dongen, ’Maria Lani’, 1928, collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
We sloten ons dagje uit af met een heerlijk glas wijn in café-brassserie Meuwese, aan het Rokin, vlak bij het Spui.
Pablo Picasso, Zittende vrouw met vishoed (1942). BEELD COLLECTIE STEDELIJK MUSEUM AMSTERDAM.
Sibylle, Pablo Picasso. De foto is van een ansichtkaart.
Chagall, Bella in het groen.
Wat een rijk museum is het stedelijk met al deze werken!!!
BeantwoordenVerwijderenPrima tentoonstelling: boven verwachting!