Informatie over dit concert bij PADAM. professioneel kamerkoor.
Een echte liefhebber van de Canto ostinato was ik nooit, al ben ik destijds wel naar een uitvoering geweest hier in de Purmareyn, waar liefhebbers op het podium, onder de piano's lagen in hun slaapzakken.
Dit is een uitvoering van de Canto Ostinato in de Noorderkerk Amsterdam, 2012.
Maar een liefhebber van PADAM ben ik wel, in het bijzonder van Maria van Nieukerken. Niet alleen bezocht ik trouw hun inloopconcertjes, al weer jaren geleden, hier in de Koepelkerk - sinds enkele jaren doe ik mee met PADAM onder leiding van Maria met Bach and Friends: projectuitvoeringen van PADAM samen met amateurzangers.
Maria van Nieukerken, geboren 1975.
Maar nu over de uitvoering van de Canto: het begon prachtig, met een paar mannen die van achterin de kerk zingend naar voren liepen. Langzaam zwol de muziek aan. Ik herkende eerlijk gezegd Ten Holt niet direct.
Simeon ten Holt, 1923-2012
Op het podium stond een groot scherm. Daarvóór stelden de zangers zich de een na de ander op, ieder kwam uit de een of andere hoek van de kerk.
De begeleiding bestond uit marimba en harp. De harp kon ik vanaf mijn zitplaats zien staan. Ik zag ook het hoofd van Maria in het midden, zij dirigeerde voortdurend. Zij zou ook het aantal van de herhalingen bepalen. Haar hoofd was te zien onder de kroonluchter, die voor het scherm hing.
Terwijl het koor zong, zag je op het grote scherm allerlei beelden van de koorleden. Van dichtbij in het gezicht, of langzaam wandelend. Of je zag handen in allerlei poses.
Ik merkte dat het koor ook dikwijls iets deed met de handen: één omhoog, dan weer twee omhoog....
Ik merkte aan mijzelf dat ik mijn best moest doen er iets bij te voelen. Ik vond het voornamelijk bedacht, misschien ook wat nadrukkelijk allemaal.
Trailer
Op een gegeven moment was er een rol voor de sopraanpartij, en helaas: op dat moment haakte ik helemaal af. Ik vond de stem snerpen, wat me vreselijk hinderde.
En eerlijk gezegd kon het concert van toen af aan geen goed meer doen bij me: de zangstemmen voelden als een wolk, een brij; de films op de achtergrond en alle gebaren hinderden me. Een enkele keer was er een mooi rustmoment, als het koor zweeg en alleen harp of marimba nog te horen was. .
Thuis beluisterden we de volgende dag de originele uitvoering van Ten Holt, met vier piano's. Wat een helderheid, vergeleken met de wolk aan klanken van de vocale uitvoering. Had mijn Ton gelijk, dat het koor, behalve klinkers, ook consonanten had moeten laten horen?
Een recensie van het stuk konden we nergens vinden. Ook niet in Utrecht, waar het debuut was.
Mijn liefde voor PADAM is niet over. Maar dit stuk vonden we niet goed.
Het arrangement van de koorbewerking is van Benno Bonke. Maarten Elzinga verzorgde de filmbeelden.
Instrumentalisten waren onder anderen Manja Smits, harpiste, en Simona Mihailova, marimba. 
Benno Bonke, arrangeur, geboren 1951.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten