Ik ben de kleine dochter... en meer uit Ik blijf van hem dromen, Jan de Bas en Arie Bijl, 2019

Bloemlezing

Ik citeerde al eerder uit dit boekje, zie DIT BLOG OVER Werkman.

Ik vind het een prachtig bundeltje, omdat dihcters hierin op eigen wijze hun gevoelens over Jezus vertolken. 

Het ene gedicht spreekt meer aan dan het andere. Ik haal er hier een paar aan. Het volgende omdat aan dit gedicht de titel van de bundel is ontleend: 

Ik ben de kleine dochter van Jaïrus

Ik ben de kleine dochter van Jaïrus.
Ik lig hier op een veel te grote baar.
De dood zit in mijn ogen en mijn haar,
dat, nu de krul eruit is, zonder zwier is.

Ik mis mijn pop, die nu zij niet meer hier is,
slaapt als ik slaap, de vingers in elkaar.
Ik weet dat twee en twee te zamen vier is,
maar nu ik dood ben, is dat niet meer waar.

Waarom had ik daarstraks ook weer verdriet?
Er zou een man die toveren kon, komen,
mij beter maken, maar toen kwam hij niet.

De mensen op het dak en in de bomen
gingen naar huis, maar ik blijf van hem dromen.
Morgen ben ik de eerste die hem ziet.

Ed. Hoornik (1910-1970)

Opwekking van de dochter van Jaïrus, 

Paolo Veronese, 1546.

Het volgende sprak mij aan, omdat er zo roerend wordt gedicht over de kracht van het geloof: 

Jezus

Ik hield van hem

hij keek me aan en zei: kom dan

ik keek terug

en stapte zo uit de boot

zijn blik hield

de mijne omarmd

ik vond niets meer gek

voelde geen water

geen onrust

aan mijn voeten

Mijn vader keek raar

toen ik het vertelde 

en zei: Daar ben je 

niet op gebouwd. Hij

probeerde me te pakken.

Verder geloofde

niemand mijn verhaal

iedereen vond mij gek

een stom kind

hallelujah

ze noemden het een wondergeloof

niet echt dus

Maar wat ik wilde 

zeggen was dit:

zien jullie nou wel

je hebt me geen sprookjes verteld

kijk maar

het klopt

ik heb goed geluisterd

hoor

het klopt

je loopt en 

je ziet het niet eens

al dat water

het maakt niet meer uit

want je ziet hem alleen

En ik dacht

waar jullie zinken

daar loop ik door

en daar ging ik

alleen

Machteld Teekens

Boven: Wonderbaarlijke spijziging

Onder: Jezus en Petrus lopen over het water.

Anonieme Armeense kunstenaar, veertiende eeuw. 

Ik vond het ook treffend, dat er meerdere gedichten in stonden bij kunstwerken. Dat was immers ook bij DIT BLOG OVER Werkman het geval. 

Het volgende gaat over Maria met de dode Jezus op haar schoot: 

Piëta van Michelangelo

Ging dood aan een geloof en werd een nieuw

gelijk. Zij heeft dat nooit gewild; daarvoor

baar je geen kind. Nog dekt ze hem niet toe,

maar houdt hem op haar schoot: groot

lijf ik heb je lief. Misschien was hij ook

moe van al dat eigenwijs en vrouwen

die hem claimden en mannen waarvan geen hem

als zoon erkennen wilde, ging dood gewoon,

noch lam noch hoeder, om stil

te liggen in het marmer van zijn moeder.

Hester Knibbe

Pietà, Sint Pieter, Rome,

Michelangelo

Het volgende is bij een schilderij van Rogier van der Weijden:

 

Het boek

Zij is mijn licht ontkroonde moeder nu,

haar schoot de troon waarop ik kalend

zit; ik ben nooit jong geweest. Ze leest

mij uit het boek dat ons verbindt, maar

zij kent enkel het begin, terwijl ik weet

hoe het straks afloopt met haar kind. Hoe

leg je aan je moeder uit, dat wat je doet

tussen de regels al geschreven staat

en dat het daarom moet. Haar mantel

is van bloed dat even om me

sloot nadat het licht mij

vvor de aarde uitverkoos. Haar

lieveling ben ik, mijn naam de toverspreuk

die in het grootboek van hhar hoofd

in kapitalen staat gevat. Speels

wijs ik hhar op al wat kreukt tussen

het eerste en het laatste blad.

Hester Knibbe.

Bij het schilderij Madonna in rood van Rogier van der Weyden. 

1435 tot 1438

Het is maar een greep uit dit mooie bundeltje. Er staat nog veel meer moois in, van onder anderen Rutger Kopland (De grazige weiden, de stille wateren / ik heb ze gezocht en inderdaad / gevonden, ze waren nog mooier /  dan mij was beloofd / prachtig) Gerrit Achterberg, Martinus Nijhoff, Rikkert Zuiderveld. Het is te veel om te blijven citeren. 

Nog eentje dan, ook vanwege de mooie plaat van Jan Luyken die ik erbij vond:

Geloof

Of ooit het water Jezus heeft gedragen?

Ik hoor het mij nog aan mijn pake vragen.

Nee, zei hij, nee. Geen zee die daarin slaagt.

'tIs Jezus, zei hij, die het water draagt.   

Jaap Zijlstra

Wonderbaarlijke spijsvermenigvuldiging en Jezus loopt over het water. 

Jan Luijken 1690