Fakhir was vader van acht kinderen. In de nasleep van de val van Saddam Hoessein was hij in dienst van het Iraakse leger. Hij ziet overal landmijnen die onschuldige burgers treffen, en besluit ze eigenhandig te ontmantelen. Met zakmes en kniptang.
Als enthousiaste maker van homevideo's verzamelt Fakhir honderden uren aan beeldmateriaal van zijn dagelijks werk. De toeschouwer krijgt bij elke knip van de tang een bijna-hartaanval: het loopt zeker niet altijd goed af.
Fakhir ruimt duizenden bermbommen, landmijnen en autobommen op, wetende dat zijn eigen leven met elke knip door een bomdraadje kan zijn afgelopen – wat hij minder belangrijk lijkt te vinden dan de levens van anderen. Sinds 2014 werkt Fakhir, inmiddels met één been, voor de Koerdische Peshmerga en demonteert hij bommen die IS in en om Mosul als boobytraps achterliet.
Zijn zoon bekijkt de homevideo's en geeft in een voice-over toelichting bij het bloedstollende optreden van zijn heldhaftige pa. Op de beelden zijn collega's te zien en horen die Fakhir tevergeefs blijven waarschuwen. Elk rinkelend mobieltje kan immers een explosie betekenen.
Berwari tijdens de Irak oorlog. De Amerikaanse soldaten noemden hem "Crazy Fakhir" vanwege zijn roekoeloze houding.
Puinhopen na een explosie.
Een portret van Fakhir Berwari hangt achter een toonbank in Duhok, Iraq.
Hogir Hirori, regisseur
Co-director Shinwar Kamal.
Indrukwekkende documentaire, de moed van Fakhir blijft je bij. Door de manier van opnemen ben je feitelijk direct bij zijn dood betrokken. Eng, en indringend.
Vreselijk voor de vrouw en de kinderen die hij achterliet. Maar hij heeft veel goeds gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten