Posters; met de hoofdpersonen Nicolas Cage, en Elisabeth Shue
De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van John O'Brien die in 1994 zelfmoord pleegde, niet lang nadat hij had gehoord dat zijn boek verfilmd zou worden.
John O'Brien, 1960-1994
Boekomslag.
Erin en John O'Brien, broer en zus. Erin zou na de dood van haar broer verklaard hebben, dat de zelfmoord van John (met twee geweerschoten) eigenlijk ook autobiografisch verwerkt is in de film. John had een drankprobleem.
Ik had de film destijds al eens gezien, en hij kwam weer in mijn gedachten toen Tessel mij wees op dit Wisecrack filmpje over de manier van acteren van Nicolas Cage:
Ongeveer 17 minuten: Cage acteert niet realistisch, maar bombastisch/surrealistisch. Erg leuk!
In Leaving Las Vegas speelt Nicolas Cage Ben Sanderson, een alcoholist, en Elisabeth Shue speelt Sera, een prostitué.
Onder en boven: hiermee begint de film, met een winkelende Ben Anderson, die zijn hele kar vol laadt met drank. Het is meteen een mooi voorbeeld van het 'overdreven acteerwerk' van Cage. - Dat hij overigens bewust beoefent, en waarvoor hij geïnspireerd is onder andere door de stomme film.
Ben weet dat hij alcoholist is; de oorzaak die daarachter ligt, is het verlies van zijn vrouw en zoontje, we weten niet waardoor.
Op zijn werk wordt hij ook uitgekotst, en hij besluit te vertrekken naar Las Vegas. Zijn doel is zich daar dood te drinken. Hij ontmoet Sera, een prostitué. Zij heeft zachte gevoelens voor hem, en neemt hem mee naar haar huis.
Sera heeft haar eigen problemen, aanvankelijk met haar pooier, die haar mishandelt. Maar al snel draait het verhaal alleen nog om Ben en Sera. Zij voelt zich tot hem aangetrokken, en neemt hem serieus. Ze zal hem niet proberen te veranderen. Hij raakt ook verliefd op haar. Ben verandert inderdaad niets aan zijn drinkgedrag, zij blijft tippelen.
Door hun rare manier van leven verliezen ze de toegang tot de gokhallen, ze moeten van hun vakantie-adres weg, en Sera wordt zelfs uit haar huis gezet.
Rogerebert betoogde, dat de film zo mooi is omdat er een zachtheid is tussen de twee. Het gaat niet zozeer om zijn verslaving, maar dat zij beiden van elkaar houden, en elkaar willen blijven accepteren.
Een cadeautje van haar, voor hem.
Uiteindelijk lukt dat Sera niet: ze ziet dat Ben zich volkomen te gronde richt. Bovendien voelt ze zich bedrogen, want seks heeft zij niet met hem, maar hij onderneemt wel een poging met een ander hoertje.
Ze loopt weg. En als ze hem terugvindt, is hij zo aan zijn end, dat hij inderdaad binnen een paar uur sterft.
Mike Figgis, regisseur.
Het drinken van Ben gaat heel ver; zoals hier, onder water. Het past denk ik in de overdreven acteerstijl van Cage.
Hij klokt ook herhaaldelijk een fles whiskey leeg, niet om aan te zien.
Elisabeth Shue.
Trailer.
De filmmuziek is grotendeels van Sting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten