Studiebol: Oorlogsouders onder het mes

Het besproken boek, vandaag in de Weidevenne; zie nogmaals mijn blog OORLOGSOUDERS; vooral voor alle kritiek op het boek.

Onder en boven: de tegenhanger van Oorlogsouders; al gelezen door Gea, die er wat moordzuchtig door geworden was. :-)

Moeders maken het graag een beetje mooi....

We kwamen er niet helemaal uit, vandaag met die Oorlogsouders op de snijtafel.... De een was genadeloos voor de doodstraf....

... Of toch maar liever niet?

Of levenslange enge opsluiting

..... met wat ondervragingen......

Een ander vond het boek gewoon als 'een verhaal uit de mond van een ervaringsdeskundige....'

Weer een ander vond het een meeslepend verhaal.... Met hooguit wat irritaties over irritante mooischrijverij, zoals: voetafdrukken in het mos van het verleden...
En ten slotte had je de begripvolle reactie: wat houdt ze toch veel van haar ouders....

Mooi is dat.....

Al werden we het wel eens over het manipulatieve karakter van het boek: dingen weglaten, mooier maken...

Door de vragen kwamen we nog even op 'de drie van Breda,' en of dat een restant was van 'de zeven van Breda', die in het boek voorkwamen. Die zeven waren oorlogsmisdadigers die ontsnapten uit de koepel van Breda in het jaar 1952. Zie DIT KRANTENARTIKEL. Of de NRC van 2004.

De Koepelgevangenis, Breda.

Mijn zoektocht naar de achtergrond van die lui leverde het volgende op:

Die zeven ontsnapte gevangenen waren Nederlanders, die onmiddellijk de grens overstaken naar Duitsland. Ze hadden geen Duitse maar Hollandse namen: Van der Neut, Borgers, De Jonge, Polak, Touseul, Faber en Bikker. Duitsland leverde ze niet uit aan Nederland, op grond van een oud besluit van Adolf Hitler, de zogenaamde Führer-Erlass van mei 1943: als lid van de SS werden de lui geacht de Duitse nationaliteit te hebben verkregen. En de Duitse wet stond uitlevering van eigen onderdanen niet toe. Het Parool constateerde toen al dat het hoogst twijfelachtig was of Nederland de ontsnapte gevangenen nog zou terugzien. Dat bleek te kloppen. Een van hen was Bikker, ook wel De Beul van Ommen genoemd, die in 2004 alsnog terecht stond! Er was een geldschieter voor deze operatie geweest, een zekere Hartman, voorzitter van de Stichting Politieke Delinquenten. Dat was een van de vele camouflage-organisaties die erop gericht waren om het neo-nazisme in Nederland te bevorderen. (!) (Ergens anders vond ik de naam Zwarte Tulp. die hetzelfde deed.)

Herbertus Bikker overleed in 2008.

De stukken van de zeven van breda kwamen pas in de openbaarheid op 20-01-2018(!!!)

Een deel uit de openbaar gemaakte stukken in het Nationaal Archief, in dit geval een vertrouwelijke brief van ambassadeur Pim van Boetzelaer. © Nationaal Archief

Ambassadeur Pim van Boetzelaer © Archief BN DeStem

En dat is dan ook weer opmerkelijk: weer een Van Boetzelaer.... In een overigens geheel andere rol dan die van zijn naamgenoot. Deze Pim maakte zich ontzettend kwaad over de opstelling van Duitsland, en probeerde steun te krijgen van zijn bondgenoten in Parijs.

Over de vier van Breda:
Dat waren Fischer, Kotälla, Aus der Fünten en Lages. Anders dan de zeven van Breda waren dit Duitsers. Er waren overal in den lande verhitte debatten, voor- en tegenstanders van vrijlating beriepen zich op humanitaire overwegingen. Nederland was verdeeld. De vier waren uitgegroeid tot iconen van de Tweede Wereldoorlog.

Willy Lages

Toen Lages in 1966 overleed, ging de rest door als de Drie van Breda. Maar de emoties werden er niet minder om. Ook niet toen Kotälla overleed in 1979 en er nog twee gevangenen overbleven, de Twee van Breda.