Posters; de verschillende acteurs, die Chiron spelen in de verschillende levensfases. Als kind, als puber, als volwassene. Alex Hibbert is 'Little Chiron', Ashton Sanders 'Teen Chiron', Trevante Rhodes de volwassene, 'Black'.
Nogmaals de drie acteurs, alle drie Chiron.
De film is gebaseerd op het toneelstuk In Moonlight Black Boys Look Blue van Tarell Alvin McCraney.
Auteur van het toneelstuk waarnaar de film is gemaakt.
Het is een prachtige, complexe film over een homoseksuele jongen. Hij worstelt (uiteraard) met zijn geaardheid, maar ook met zijn milieu. Afwezige vader, moeder aan de drugs, sterke afhankelijkheid van de moeder, gepest worden op school.
Een eenzaam joch, zijn moeder laat hem vaak aan zijn lot over.
Een volwassen man, Juan, ontfermt zich over hem. Is een gevoelig man, wat bijvoorbeeld te zien is aan de manier waarop hij Chiron opvangt. Alsook aan de manier waarop hij met hem gaat zwemmen in zee. Dat is gewoon poëtisch!
De prachtige zwemscene.
Juan geeft hem ook te eten. Chiron wil nauwelijks praten.
Zo'n mooi gezicht heeft de jongen!
Juan, die zich lief over hem ontfermt, maar wel drugsdealer is. En drugs verkoopt aan Chirons moeder....
Zij is erg afhankelijk van haar zoon. Hier scheldt ze hem uit, en misbruikt zijn vertrouwen.
Chiron en Kevin.
De film laat ook de vriendschap zien tussen Chiron en Kevin. Kevin is de enige die Chiron niet pest, en weet dat hij geen watje is.
Aan het strand, tedere scene tussen de twee vrienden. Ook hier weer poëzie, tederheid.
Kevin voelt zich gedwongen zijn vriend te verraden door de groep pesters op school.
Zo werd hij toegetakeld. Hij neemt wel wraak, en komt in de bak terecht.
Hierna maken we weer een sprong in de tijd. Chiron is volwassen, hij heeft een body-builderslijf gekweekt, loopt met opzichtige gouden sieraden rond, en gouden tanden in zijn mond; hij rijdt in een patsers auto. Jawel: Chiron is drugsdealer geworden, en is een harde, stoere bink geworden.
Hij besluit zijn oude vriend Kevin op te zoeken. Die heeft een normaal bestaan als restauranthouder in een klein restaurant.
Kevin als volwassene.
Chiron als volwassene, vol met goud.
Het gesprek dat zich nu ontwikkelt, is ook weer van een grote schoonheid.
Het slotbeeld van de film.
Barry Jenkins met de drie acteurs. Barry Jenkins heeft ook de recente film If Beale Street could talk geregisseerd, het boek van James Baldwin dat verfilmd is.
Trailer
And perhaps the most beautiful thing about “Moonlight” is its open-endedness, its resistance to easy summary or categorization. I guess I’m back where I started, trying to decide what this movie is about. As with any original and challenging work, the answer may take a while to emerge, but what strikes me now is less the pain of Chiron’s circumstances than the sense that, in spite of everything, he is free. A bullied, neglected and all-but-silent child, he grows toward an understanding of himself and his world, and though it is agonizing to witness his progress, it is also thrilling. To be afforded a window into another consciousness is a gift that only art can give. To know Chiron is a privilege.
Slotwoord:
Prachtige muziek erbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten