Filmposter
Muziek is van Laurent Perez del Mar;beluister hier de muziek bij de tsunami. Ik vind zelf die gillende vrouwenstem niet mooi.
Op de hoes stond, dat de film zo prachtig de verschillende levensstadia uitbeeldde, o.i.d. Bovendien bezwoer iemand ons op een verjaardag van een gemeenschappelijke vriendin dat wij de hele film MOESTEN zien, hij was ZOOOO prachtig. Dit tegen Tons mening in, die er dan maar enkele fragmenten van had gezien, maar daarna was afgehaakt.
Welnu, ik ben er altijd gevoelig voor als ik iets MOET, dus daar ging ik. Een kijken hoe ik er zelf over dacht.
Ton keek vanuit de verte een beetje mee.
Plot.
In den beginne spoelt een man aan op een eiland, duidelijk een schipbreukeling.
Plot.
In den beginne spoelt een man aan op een eiland, duidelijk een schipbreukeling.
Mooie, woeste beelden, van die man die zich probeert te redden in die kolkende zee, die kleuren...
Mooi ook, dat eiland, met de vorm van een walvis, dat opduikt, en waar hij zich kan redden.
Hier staat hij bovenop de rots.
En hier staat hij op het punt in een onderaardse grot te verdwijnen. Waar hij met gemak weer uitkomt.
Hij gaat een bamboebos in, en bouwt een vlot, om te ontkomen.
Tot drie keer toe probeert hij weg te gaan, maar elke keer is er een kracht die het hem belet, en die zijn vlot kapot stoot.
Het is deze red turtle.
Uit woede laat hij het dier op de rug op het strand verdrogen. Maar hij krijgt ook weer spijt van die wreedheid, als het pantser doormidden breekt. Hij geeft het dier een bekertje water, en o wonder, er blijkt een beeldschoon meisje in schuil te gaan, met superlang haar. Er ontbloeit een liefde, met heel veel 'gillende vrouwen-muziek. '
Er komt een baby van.
Het leven wordt voortgezet, eten wordt gezocht en gevonden, er is geluk.
Die beestjes rechts komen steeds terug in het verhaal, dat is wel grappig.
Er is ook nog een keer een tsunami. Hierna droomt de jongen erover weg te zwemmen van het eiland.
De fijne kindertijd is voorbij.
Daar gaat hij, met twee turtles
Het paar leeft verder tot ze oud zijn. De vader sterft, de moeder gaat terug in zee en wordt weer turtle.
Einde.
Michaël Dudok de Wit. Hij werkte samen met de Japanse animatiestudio Studio Ghibli.
De reviews variëren, er zijn er die zeer lovend zijn, maar ik sta ook weer niet alleen met mijn kritiek. Hij wordt gekarakteriseerd als fantasyfilm (ik houd zelf niet van fantasy), de muziek vindt men mooi (ik zoals gezegd niet zo), en de beelden en kleuren worden gewaardeerd. met dit laatste kan ik het wel van harte eens zijn. De transformatie van turtle naar vrouw en weer terug wordt ook surrealistisch genoemd.
Nou, vooruit dan maar.
Overigens kende ik Michaël Dudok de Wit al van de animatiefilm Father and Daughter, een korte film uit 2000. Die film duurt maar 9 minuten.
Ik hoefde dit plaatje maar te zien, en ik voelde de droefenis weer van díe film. Héél mooi.
Trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten