Wij zagen deze film al enkele maanden geleden, in Eye. Ik hield toen nog niet dit blog bij.
Met onze vrienden hadden we het zaterdag jongstleden over de schoonheid van het Portugees. Toen kwam ineens de herinnering aan Tabu weer boven, waarin in deel twee een prachtige voice-over in zangerig Portugees verhaalt van wat er allemaal gebeurde destijds met de hoofdpersoon van deel 1. 'Portugees is misschien wel de mooiste taal', zeiden we, denkend aan de muzikaliteit van de donkere stem.
Nu ik terugkijk op de film, komt er steeds meer van terug in de herinnering. Het meeste van deel 2, dat Paradise heette, en in het koloniale Mozambique van de zestiger jaren speelt. Muziek van die jaren speelt ook een belangrijke rol.
Wat me bij het terughalen van de herinnering ook treft, is de ontdekking dat er een échte stomme film Tabu bestaat. Die is van 1931 en heet ook Tabu. Hij is van de regisseur F.W. Murnau.
Ook die film bestaat uit twee delen, Paradise en Paradise Lost. De uitbuiting door de kolonisator speelt hier een prominente rol.
Ik begrijp nu veel beter waarom de film van Miguel Gomes een hommage aan de zwijgende film genoemd wordt: hij zit vol reminiscenties aan deze eerste film Tabu.
De eerste Tabu, die in Polynesië speelt
In 'mijn' Tabu slaat de titel op een berg, aan de voet waarvan Aurora, de hoofdpersoon woonde in Mozambique. Maar natuurlijk ok op de verboden liefde van Aurora.
Aurora en Aventura
Voor een mooi verslag, recensies en prachtige foto's zie Contactfilm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten