Hoes
Samsara wordt geprezen als een zintuiglijke film. We zagen kort geleden de trailer in Eye, en waren meteen enthousiast over de beelden. Over de muziek waren we verdeeld, Ton hield er niet zo van.
Met dit plaatje wordt de flyer opgeluisterd: allemaal mooie meisjes achter elkaar
Gisteren hebben we hem gezien, in de week voor Kerstmis. Ik ging al met een gevoel van blijdschap erheen, het leek me echt een geschikte film voor deze tijd.
Tempelcomplex
Ik ben niet teleurgesteld in mijn verwachtingen. De film is vol grootsheid: weidse beelden van de woestijn, van vulkanen, tempelcomplexen. Prachtige beelden van beelden waarover het licht van zon of maan en verschillende schaduwen vielen. (Opgenomen over een langere tijdsduur.)
Maar behalve mooie dingen waren er ook enge: zoals de machine die letterlijk kippen oogstte. Ook de jonge Afrikaanse krijgers met machinegeweren boezemden angst in.
Er waren ook opnamen van gevangenen die massaal een dans uitvoerden. Waarna de volgende reeks overging op weer andere massa-gebeurtenissen, bijvoorbeeld een giga-fabriek waar computeronderdelen aan de lopende band werden gemonteerd. Of marcherende soldaten,
marcherende soldaten, haast doorschijnende benen
of slachters die varkens of kippen klaarmaakten voor consumptie.
Kippenslachterij
Of rijen in een supermarkt bij de kassa. En ook: de kring van duizenden en duizenden pelgrims in Mekka rondom de heilige steen. Als in Nederland van boven cirkelden wij erboven en zagen het krioelen van de massa.
Pelgrims in Mekka
De overgangen van het ene naar het andere onderwerp waren ook erg bijzonder. Steeds verraste het, nergens verveelde het me. De film deed denken aan Mondo Cane van 1962.
Toen hij was afgelopen had ik het gevoel dat ik in een soort trance was geraakt. Ik las ook ergens dat het de bedoeling was, een beetje een meditatie.
De film Baraka van twintig jaar geleden, ook van Ron Fricke, wordt als een voorloper van Samsara gezien.
Samsara betekent iets als: de wiel van het leven, het is een Sanskriet woord. De cyclus van dood en wedergeboorte zonder begin of einde.
Monniken met mandala van zand; wordt altijd snel weer vernietigd
Trailer
Overigens is de film al in 2011 in kleinere kring uitgebracht.
Een punt van kritiek is wel, dat er niets wordt gezegd of geschreven over wat je precies ziet. Er komen bij de aftiteling pas namen van plaatsen voor.
Het zou jammer zijn als de flow van de film onderbroken werd door tekst, gesproken en geschreven. Er moet dus maar een tekstboekje uitgereikt worden aan de geïnteresseerde bioscoopganger. ;-)
Ron Fricke en Mark Magidson
Klik tenslotte HIER voor een vakmatige review (New York Times).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten