Hoes
Spannende gevangenisfilm. Een negentienjarige jonge man, Malik, wordt in de gevangenis gedwongen een moord te plegen. Daarmee verwerft hij de bescherming van de gangsterbaas in de gevangenis, César Luciani, een Corsicaan.
Malik is van Arabische afkomst, en wordt door de groep Corsicanen eigenlijk alleen geduld door de leider. Hij moet allerlei klussen doen voor Luciani, en begint ook voor zichzelf te werken. Hij is erg slim. Leert intussen ook lezen en schrijven.
Luciani zorgt dat hij af en toe verlofdagen krijgt - Luciani heerst in de gevangenis, zet de bewaking naar zijn hand.
Als de groep moslimmannen steeds groter wordt, en Malik steeds slimmer, nemen de Arabieren de macht over in de gevangenis. Luciani wordt in elkaar geslagen, zijn macht is ten einde.
Als Malik de gevangenis verlaat, staat zijn bed gespreid: de vrouw van zijn overleden vriend Rayeb met kind heet hem welkom in haar huis.
De film heeft erg veel prijzen gewonnen. Wat maakt de film zo goed?
De regisseur zelf zegt, dat de film realistisch is. Gangsters worden in de gevangenis gemaakt, zegt hij.
Je kunt dat in de film inderdaad heel goed zien, en daar ook in geloven: Malik is nog maar een groentje als hij net in de gevangenis zit, maar kan haast niet anders dan die moord op Rayeb plegen. Daarna ontrolt zijn leven zich, als beschermeling van Luciani heeft hij allerlei verplichtingen waaraan hij voldoet. En werkt ook voor zichzelf, hij is niet alleen maar een pion.
Ik geloof wel in de waarheid die Audiard zegt te verkondigen, hoe gruwelijk die ook is.
In een artikel van Joanne Laurier lezen we, dat zij de film helemaal niet alleen maar realistisch vindt. Integendeel: er zit veel fantasie en ook horror in. Dat de vermoorde Rayeb af en toe terugkeert en met Malik praat, noemt zij een poging om van Malik een nieuw type gangster te maken, die niet alléén maar slecht is. Je identificeert je met hem, omdat hij anders is dan de gewone gangsters.
Maar juist daarin kan zij slecht geloven. Hij is wél een schurk, uit op geld, en wreed.
Hoe dan ook een interessant artikel, maar ik weet nu nog steeds niet waarom ik de film tóch zo goed vond. Hij is hard - de moord met het scheermesje is vreselijk om te zien - en toch leef je helemaal met de hoofdpersoon mee.
Laurier stelt ook, dat het niet gaat om het tegenover elkaar plaatsen van twee bevolkingsgroepen. Maar wel om hoe je 'omhoog' kunt klimmen in een bijzonder moeilijke situatie.
Niels Arestrup, Jacques Audiard, Tahar Rahim in het echt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten