Boekomslag; op de bibliotheek-informatie staat, dat het de vertaling is van het boek Rediscovering the true self; vertaling door Monique de Vré. Het zal wel, maar Ingeborg Bosch is een Nederlandse therapeute. Haar boeken zijn in meerdere talen vertaald.
Ingeborg Bosch, geboren 1960.
Hoofdthema van dit zelfhulpboek is de PRI-methode, wat staat voor Past Reality Integration.Er is trouwens een hele website aan gewijd: zie onder DEZE LINK. Doel van deze methode is, zoals ik het van die website pluk:
"PRI, Ten volle leven. Past Reality Integration, afgekort PRI, helpt je ten volle in het nu te leven. Het heldere model laat je inzien hoe jouw verleden je huidige leven ongewenst beïnvloedt. Maar belangrijker nog, PRI biedt je de mogelijkheid om deze blokkades op te heffen. Met effectieve technieken en praktische tools die je zelfstandig leert toepassen."
Ik vertel het nu maar in mijn eigen woorden verder:
Bosch stelt, dat elk kind vervelende dingen in zijn of haar jeugd heeft meegemaakt, en dat het kind die gevolgen daarvan verder in het leven meedraagt. Als zich weer iets voordoet dat het verleden weer naar boven haalt - Bosch noemt die gebeurtenissen of personen: 'symbolen' - dan reageer je daar veelal met afweer op. Je beleeft niet ten volle wat je destijds beleefde, omdat je het buiten je bewustzijn hebt gehouden. Dat is een gevolg van het feit, dat je bewustzijn niet meer één en ongedeeld is, maar gespleten; er zit als het ware een hek van prikkeldraad tussen het bewuste en het onbewuste, om de ellende van toen maar niet steeds weer onder ogen te hoeven komen. Het stuk waarin de pijn van vroeger zit, noemt Bosch KB, dit is Kindbewustzijn. Het wél gegroeide stuk (goed geïntegreerd) noemt zij VB, Volwassen Bewustzijn.
Ziehier het bewustzijn in schematische vorm, met de muur tussen VB en KB; de stippen in het KB zijn de pijnlijke gebeurtenissen.
Er zijn tal van afweermechanismes, die Bosch allemaal bespreekt. Die maken dat je de muur in stand houdt. Zo kun je je behoeftes ontkennen (OvB, Ontkenning van Behoeften), valse hoop (VH) koesteren, valse macht (VM) uitoefenen, primaire afweer (PA) 'toepassen' en met angst reageren.
Valse hoop koester je als je zo leeft, dat je probeert nog steeds alle liefde te verwerven die je als kind altijd gemist hebt. Je koestert dus de illusie dat het aan jou heeft gelegen.
Ontkenning van behoeften en Valse macht behandelt ze in één. Bij ontkenning van behoeften doe je alsof je nergens behoefte aan hebt, het zijn altijd de mensen om je heen die fout zijn, zij moeten veranderen.
Valse macht kenmerkt zich door gedrag dat varieert van irritatie tot razernij en alles daartussen. Intimiderend gedrag, dat maakt dat andere mensen zich maar schikken, óf in opstand komen. De persoon die VM hanteert, denkt net als de mens met OvB dat er wel iets fout zit, maar niet met hem/haar!
PA, primaire afweer: deze mens denkt eeuwig: ik deug niet, het is allemaal mijn schuld, ik kan het niet, ik ben slecht. Als we dat blijven denken ons leven lang, blijven we geloven dat wij iets als kind verkeerd hebben gedaan, en zien we niet dat we verkeerd behandeld zijn.
Hier de vijf afweermechanismes bij elkaar.
Ik ga met zevenmijlslaarzen door het boek heen...
Waar de zelfhulp uit bestaat, is om niet te reageren als je in je afweer zit - dus als je angst, woede, frustratie et cetera voelt. De bedoeling is die gevoelens door te werken, te beleven: die golf van pijnlijke emoties, en tot je te laten doordringen dat dít nou de gevoelens waren die je als kind niet kon toelaten, omdat het te bedreigend was. Dat doorwerken/verwerken verandert iets in je. Je leert de werkelijkheid kennen, en hoeft niet destructief te zijn.
Of, zoals Bosch het in een schematisch overzicht zegt, bestaat het heelwordingsproces uit 5 delen:
1. Cognitief inzicht: Het gebeurt niet nu.
2. Emotioneel besef: Het was echt zo erg
3. Overwinnen van de angst voor het voelen: Het is veel maar niet te veel.
4. Regressie: Dat is wat er gebeurde en hoe het voelde.
5. Toepassing op lange termijn: nadat we veel oude pijn gevoeld hebben. (Integratie in het volwassen bewustzijn.)
Vervolgens besteedt Bosch aandacht aan kinderen en ouders - hoe maken we, dat onze eigen kinderen niet zo veel ellende meemaken als wij mogelijk zelf hebben meegemaakt?
En er volgen dan nog enkele hoofdstukken met praktische oefeningen.
OP DEZE SITE is in schema de PRI-methode weergegeven; het was een lezing van Gert Kruitbosch.
Er is ook een website PRI, zie DEZE SITE. Daarop staan onder meer adressen van PRI-therapeuten, de overige boeken van Ingeborg Bosch (zij schreef onder andere ook over Eetproblemen, Relaties, en het boek Illusies.
De Engelse uitgave.
Ik ben geen deskundige. Het viel me erg op, dat er een groot stuk van het boek aan praktische oefeningen gewijd wordt. Dat is aan mij niet besteed, het voelde alsof ik een gebruiksaanwijzing voor het een of ander apparaat aan het lezen was. Dat ga ik niet doen, als ik wijzer wil worden over mijzelf. Buiten dat, irriteerde het me, dat ik eigenlijk ook wel het boek Illusies moest lezen, daar werd ik als lezer herhaaldelijk op gewezen. Alles bijeen werden de instructies me gewoon te veel!
Ik sta er wel voor open, dat het goed kan zijn om niet te handelen, maar daarentegen goed te voelen wat er eigenlijk aan de hand is. anders gezegd: wat voel ik nou eigenlijk precies. Maar dit boek gaf daar niet direct bij mij de beste inspiratie voor. Hoe weet je bij voorbeeld, dat je met 'oude gevoelens', of met 'actuele' te maken hebt?
Ik zocht ik nadere informatie over het boek, zoals gebruikelijk als ik een blog schrijf.
Dit vond ik op Wikipedia:
Ingeborg Bosch (1960) is een Nederlandse psycholoog die onderzoek heeft gedaan naar de relatie van de emotionele verdringing van trauma's die in de kindertijd zijn opgedaan en de lichamelijke en psychische gevolgen die dat in het latere leven kan hebben.
Bosch ontwierp een gedetailleerde methode om stap voor stap te ontrafelen wat deze kwetsingen zijn en hoe ze zijn 'opgeslagen' in lichaam en geest. Deze methode heet Past Reality Integration, afgekort PRI. Bosch werd bekritiseerd door dr. Alice Miller, op wier gedachtegoed PRI voor een deel is gebaseerd.
Alice Miller ken ik van heel lang geleden, vriendinnen en ik lazen allemaal Het drama van het begaafde kind.
De oorspronkelijke uitgave is van 1979; later heeft Miller er allerlei verwijzingen naar de psychotherapie uitgehaald, in een uitgave van de jaren negentig.
Alice Miller, 1923-2010, geboren Alicija Englard Piotrków Trybunalski, Polen) was een psychologe, schrijfster en kunstschilderes. Zij is bekend geworden door haar onderzoek naar en haar strijd tegen kindermishandeling.
Het is te lang geleden voor mij om de beide boeken te vergelijken. Maar dit is wat Miller zelf zegt over De herontdekking van het ware zelf, van Ingeborg Bosch: ik haal het van DEZE SITE.
"It is only over the last few years that I have been confronted by her readers and her patient’s, time and again, with quotations of her statements and with the demand for my opinion about them. Based on this knowledge, and only on this, I came to the following conclusions:1- In my opinion the philosophy of Ingeborg Bosch is not at all based on my writing. If she believes that it is, she is wrong, and she shows that she doesn’t seem to understand my position at all.
2- This wouldn’t surprise me because the concepts of Ingeborg Bosch (spirituality as the goal and the end of a successful therapy, rage as false power) seem to me to be deeply rooted in the conventional morality (poisonous pedagogy etc.) that I am criticizing throughout my work.
You will find details to my arguments in my answers to the mails of 14th and 18th of April 2007 concerning the therapy of Ingeborg Bosch.
Alice Miller (psycholoog)"
"Bosch organiseert PRI-cursussen, grotendeels in Zuid-Frankrijk. Om gecertificeerd PRI-therapeut te worden, moeten er vier jaar achtereen modules worden gevolgd, à raison van bijna zesduizend euro per module. Bosch geeft vervolgens certificaten af die vijf jaar geldig zijn. Een concrete vooropleiding voor de cursus is niet nodig. Bosch beslist zelf over kennis en kunde van haar cursisten en of ze mogen komen. Ze brengt vervolgens de door haar gecertificeerde PRI-therapeuten - er zijn er enkele tientallen - een bedrag in rekening per zitting, per cliënt die door haar of via haar website is verwezen, zo blijkt uit een rechtszaak die in 2011 tegen een PRI-therapeute werd gevoerd.: Op de forumpagina van de Belgische zusterorganisatie Skepp staan enkele reacties over PRI. Zoals deze: `Ik heb van redelijk nabij het PRI-wereldje meegemaakt. De beweging krijgt gaandeweg meer sekteachtige trekjes: één leer, één leider, zendingsdrang en inleveren van geld.'"
Logo van de
Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-Wetenschap en het Paranormale; België.
Dat was even schrikken! - Maar er was nog meer, gefundeerde, kritiek:
Onder en boven:
Gerrit Breeuwsma, ontwikkelingspsycholoog (Rijksuniversiteit Groningen).
De redactie van het verenigingsvakblad De Psycholoog organiseerde ter ere van hun 50-jarig jubileum een eigen Nobelprijs voor de Psychologie-verkiezing. Als kwinkslag naar de deze week uitgereikte Nobelprijzen waar de economie wel, maar de psychologie als wetenschap niet aan mee mag doen. Een gedachte-experiment, noemt de redactie het in het blad.
De prijs (in de categorie 'levend' en 'nationaal') ging naar de bekende rechtspsycholoog Harald Merckelbach. Maar bij de nominatieronde werd hij niet het meest voorgedragen. Dat was namelijk alternatief therapeut Ingeborg Bosch, grondlegger van de Past Reality Integration - een therapievorm die zich richt op verdrongen en ontkende gevoelens uit de jeugd.
De jury besloot de zeer frequent genomineerde Bosch als 'uitbijter' te beschouwen, een statistische term die wijst op een uitschieter die het beeld van de werkelijkheid zou vertekenen. Zo laat de jury in een noot bij de bekendmaking weten. 'We kregen zulke uitvoerige epistels waarin mevrouw Bosch werd bewierookt, dat maakte ons achterdochtig', zegt hoofdredacteur en psycholoog Vittorio Busato. 'De verkiezing was niet bedoeld als marketinginstrument. '
De reactie van Bosch op deze uitsluiting snap ik ook wel weer: 'PRI is een jonge therapievorm, maar als lijdende mensen er baat bij hebben, waarom zou je je er dan niet eens in verdiepen, in plaats van het meteen als onwetenschappelijk af te schrijven.'
Ze beweerde ook, dat er een eerste langetermijnstudie naar de therapievorm is gestart, in samenwerking met de Universiteit van Maastricht. Maar feiten zijn daarover niet bekend.
Uit weer een ander Artikel Volkskrant haalde ik de informatie, hoe luxe en duur de modules zijn van PRI-therapeute Ingeborg Bosch. Een citaat hieruit:
Voor de opleiding trekken cursisten drie keer per jaar naar het riante huis van Bosch in de Zuid-Franse Drôme. Een glimp daarvan is te zien in een YouTube-video (zie beneden, AdW) waarin Bosch over zichzelf vertelt, gezeten aan een grote vijver en op blote voeten door zonovergoten groene velden schrijdend, uitkijkend over beboste heuvels. Te midden van deze natuurpracht bekwamen de deelnemers zich in groepsbijeenkomsten nader in de behandeling met PRI. Ze betalen daarvoor 6.100 euro per ‘module’ van drie opleidingsweken, verspreid over een jaar. Exclusief reis- en verblijfskosten.
Is dat het waard? Achteraf gezien niet, vinden acht kritische therapeuten die afgelopen tijd met de Volkskrant spraken. In verschillende perioden tussen 2004 en 2017 volgden zij een opleiding PRI bij Ingeborg Bosch, de meesten jarenlang. Want als je er eenmaal aan begint, beschrijven ze onafhankelijk van elkaar, word je er zo ingezogen dat het moeilijk is te stoppen. De opleiding duurt op papier vier jaar, maar is eigenlijk nooit klaar. Een van hen schat dat ze jaarlijks 14 duizend euro kwijt is geweest aan PRI. Een ander durft uit schaamte bijna niet te zeggen wat een decennium PRI haar heeft gekost. ‘Ik zeg altijd: ik had er ook een huis voor kunnen kopen.’
De identiteit van de cursisten is bij de redactie bekend, maar ze delen hun ervaringen anoniem. Sommigen omdat ze vrezen door Bosch en haar vertrouwelingen te worden ‘belaagd’ met een eindeloze reeks sms’jes en voice-berichten of uit angst voor juridische gevolgen omdat zij destijds een geheimhoudingsverklaring hebben getekend. Anderen omdat ze niet willen worden gelinkt aan de in hun ogen malafide PRI-organisatie.
[Dit is het YouTube-filmpje waaraan gerefereerd wordt in het Volkskrant-artikel.]
(vervolg Volkskrant-citaat:)Is dat het waard? Achteraf gezien niet, vinden acht kritische therapeuten die afgelopen tijd met de Volkskrant spraken. In verschillende perioden tussen 2004 en 2017 volgden zij een opleiding PRI bij Ingeborg Bosch, de meesten jarenlang. Want als je er eenmaal aan begint, beschrijven ze onafhankelijk van elkaar, word je er zo ingezogen dat het moeilijk is te stoppen. De opleiding duurt op papier vier jaar, maar is eigenlijk nooit klaar. Een van hen schat dat ze jaarlijks 14 duizend euro kwijt is geweest aan PRI. Een ander durft uit schaamte bijna niet te zeggen wat een decennium PRI haar heeft gekost. ‘Ik zeg altijd: ik had er ook een huis voor kunnen kopen.’
De identiteit van de cursisten is bij de redactie bekend, maar ze delen hun ervaringen anoniem. Sommigen omdat ze vrezen door Bosch en haar vertrouwelingen te worden ‘belaagd’ met een eindeloze reeks sms’jes en voice-berichten of uit angst voor juridische gevolgen omdat zij destijds een geheimhoudingsverklaring hebben getekend. Anderen omdat ze niet willen worden gelinkt aan de in hun ogen malafide PRI-organisatie.
Pim Cuijpers, professor klinische pschychologie, VU, Amsterdam
Hoogleraar Cuijpers benadrukt dat de theorie van ‘hervonden herinneringen’ in de wetenschap ‘al helemaal is afgebrand’.- Deze opmerking in de Volkskrant kon ik helaas verder niet kunnen verifiëren.Ik vond nog wel een recent boek, niet van een therapeut, maar van een 'gewoon persoon', die eigen ervaringen noteerde: Het is het boek Whole Again: Healing Your Heart and Rediscovering Your True Self After Toxic Relationships and Emotional Abuse, by Jackson MacKenzie
Een boek van januari 2019. Overeenkomst met het boek van Bosch, van 2000?
In dit review zien we overeenkomsten met het boek van Bosch. Het is het deel dat me aanspreekt, het durven doorleven van je gevoelens. Ik durf niet te zeggen of Whole again wel wetenschappelijk deugt, maar ik wilde het boek niet ongenoemd laten. Ik citeer:'Mackenzie describes trauma as an unresolved message living in our body that distracts and separates us from our true self. He writes, “At some point, the body locked your feelings away because they were too painful and intolerable to experience at the time. Your true self is still there, it’s just cloaked by obscure, frustrating sensations like ‘numbness’ or ’emptiness’ or ‘boredom.'”
Instead of trying to secure love, validation, and approval from others, what we need to do is offer ourselves love."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten