Poster
Wij hebben deze film in porties zitten kijken, wat niet bevorderlijk is voor een goede beoordeling.
Zo ging voor ons het begin van de film verloren, waarin de boeddhistische broer van Sergio Cometa, Alfredo Cometa, sterft in Tibet.
Alfredo in Tibet.
De broers hebben elkaar dan al tien jaar niet meer gezien. Sergio heeft een brief van hem liggen die hij weigert te lezen.
De broers hebben een gecompliceerde verhouding: Alfredo was de oudste, degene die domineerde. Als volwassenen musiceerden ze samen, Sergio op de piano, Alfredo op de viool.
De twee broers voor de scheiding
Toen Alfredo vertrok, stopte Sergio met piano spelen en ging in de auto van zijn oom taxichauffeur zijn.
Een mopperende, gefrustreerde taxi-chauffeur.
Flashback: de twee jonge broers.
De jonge Sergio.
De film volgt Sergio in zijn taxi, terwijl hij door Napels rijdt. Het regent er voortdurend, en we zien het vuil opgestapeld liggen. Een groot contrast met het vredige, hemelse Tibet.
Sergio krijgt allerlei mensen in zijn taxi, met wie hij praat. Intussen volgt hij een radioprogramma dat vertelt over 'de kunst van het geluk.'
Tussen de verschillende scenes door zien we een speelgoedautootje rijden, dat al laat zien wat we te verwachten hebben: er komt een botsing, rijdt een ravijn in. (Geen foto's van kunnen vinden.)
Op de achterbank van de taxi neemt een keur aan passagiers plaats: een oom, een huilende vrouw, in de fantasie van Sergio zelfs zijn broer.
Alfredo als monnik; ten slotte komt Sergio ertoe diens brief te lezen.
Sergio besluit dan ook de huilende vrouw van het begin van de film op te gaan zoeken.
Zij zingt in een theater.
Het lijkt dat Sergio aan het eind weet hoe hij gelukkig moet zijn.
Zijn geluk ligt niet in het verleden, ook niet in de toekomst, maar in het hier en nu.
Hij vindt zijn piano terug.
Terwijl hij het gevonden geluk beschrijft, zien we hem in een zonovergoten decor piano spelen dat aan Angkor Wat herinnert.
Angkor Wat.
Dit is een karikatuur van de regisseur Alessandro Rak
Dit is de man zelf.
En ik vond het wel grappig te zien dat er een boekje van de Daila Lama bestaat met dezelfde titel; vast geen toeval.
Trailer
Onder DEZE LINK vond ik de helderste review; in Hollywood Reporter.
De film viel trouwens ook in de prijzen, ik meen de beste Europese animatiefilm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten