De Mississippi als het afvoerputje van de VS - Trouw, Erik van Zwam, 12 augustus 2016.

Het volgende artikel in deze serie, die de Mississippi stroomafwaarts volgt.

Kraanwater

Het thema is dit keer de watervervuiling van de rivier. Een barvrouw in Minneapolis/ St.Paul laat water proeven uit een duizenden jaren oude bron diep onder St. Paul (eigendom van  Schmidt Brewery), 

Schmidt Brewery

water rechtstreeks uit de Mississippi, en chemisch gereinigd water uit bronnen rond New Brighton boven Minneapolis.

Waterfilters, voor het Mississippi-drinkwater. Het schijnt echt niet lekker te zijn.

Het water van Schmidt Brewery is het meest zuiver.
De barvrouw is een senior wetenschapper aan de universiteit van Minnesota, met drinkwaterkwaliteit als haar onderzoeksveld.
Het water wordt geproefd als bij een wijnproeverij, maar uitsluitend door witte mensen.

Grote boosdoeners van de watervervuiling zijn de bestanddelen fosfor en nitraat uit kunstmest. Maïsboeren gebruiken die veel.

 

Enorme maïsvelden, ook onder invloed van de politiek.

De bovenloop van de Mississippi is schoon, maar onder de tweelingsteden krijgen de mensen met de vervuiling te maken, ook in de bronnen. Baby's kunnen er het 'blauwe baby-syndroom' van krijgen, wat betekent dat ze blauw aanlopen doordat ze te weinig zuurstof opnemen.
Een grote maïsboer komt aan het woord, Noah Hultgren. met 2023 ha grond. Overal liggen drainagepijpen in zijn land om het water versneld af te voeren. Dat moet omdat de gewassen anders verzuipen in te natte grond. maar zo gaan ook de nitraten versneld richting rivier. Hultgren verbouwt suikerbieten om de kunstmest beter in de grond vast te houden.

De boeren zelf maken uiteraard reclame voor zichzelf.

Maar het probleem zit dieper: in 2005 werd door Bush bepaald dat in elke liter brandstof verplicht 10% biobrandstof moet zitten.
Sindsdien breidden maïsboeren het aantal ha maïs substantieel uit tot zo'n 39 miljoen! 31% van die maïs gaat naar de productie van ethanol om biobrandstof te maken.

Grote maïsproductie, voor het maken van ethanol voor biobrandstof

Het zure is, dat tien jaar later er ernstige twijfel is of biobrandstof wel zo veel minder CO2 produceert dan benzine; er zijn namelijk ook veel bossen aan opgeofferd, die juist CO2 opnemen.

Dit is dus discutabel.

De olie-industrie lobbyt derhalve voor het afschaffen van het bijmengen  van biobrandstof. De belangen zijn groot, vooral die van de schalie-olie. Inmiddels produceren de VS meer vaten olie per dag dan Saüdie-Arabië.  Zelfs het verbod op export van olie is opgeheven.  Olie en gas zijn een economische factor van groot belang geworden.
De olie-producenten verdedigen de biobrandstof: de luchtkwaliteit zal er ernstig onder lijden als we biobrandstof afschaffen. Wij produceren schone energie, zegt  de Minnesota Bio-fuel association.

Zogenaamd schone energie; bossen zijn eraan opgeofferd, door de maïsteelt wordt het water vervuild, gaat de visstand achteruit.

De fabriek in Janesville, 125 kilometer onder Minneapolis is in handen van een coöperatie van maïsboeren, Al Corn. Productie: 520 miljoen liter ethanol per jaar.

Al Corn- coöperatie

Aan de ene kant heb je de maïsboeren en ethanolproducenten, aan de andere kant olieboeren en milieuactivisten: een curieus strijdtoneel.  Trump neemt het op voor de maïsboeren, Ted Cruz voor de olie-industrie.
Obama wilde na het klimaatoverleg in Parijs stoppen met de regeling voor het bijmengen van 10% biobrandstof.
De discussie wordt nog verder bemoeilijkt door de drinkwaterdiscussie. Als het zo doorgaat, moeten de mensen binnenkort drinkwater in flessen aanschaffen.
Ook de Golf van Mexico wordt aangetast door de nitraten en fosfor. De zogenaamde dode zone bestaat inmiddels uit 10.000 vierkante kilometer. De visserij ziet zijn vangsten dalen.

Dead zone, golf van Mexico, boven en onder. Geen zuurstof, geen leven meer in het water. Gevolg:   achteruitgang visserij.