vrijdag 21 november 2014

De Rouille et d'Os, Jacques Audiard, 2012.

Poster
Jacques Audiard is de maker van Un prophète , maar dat wist ik nog niet toen ik deze film ging kijken. Ik was alleen thuis, en was volkomen overrompeld door de schoonheid van deze film. Terwijl hij alle valkuilen in zich heeft om tot een draak van een film te worden, met één en al melodrama, gebeurt dat niet. De film is authentiek, spannend, verrassend én mooi.
Ali is een jonge vader, die weg is gegaan van zijn vrouw en onderdak gevonden heeft bij zijn zus en zwager met zijn 5-jarige zoontje Sam.
Zo leren Ali en Steph elkaar kennen.
De prachtige bewegingen waarmee Stéphanie de killer-orka's traint
Hij wordt uitsmijter, en ontmoet op een avond de mooie Stéphanie, die hij probeert te versieren. Lukt niet, ze is haarscherp tegen hem.
Voor Matthias Schoenaerts, Ali in de film, betekende deze film een doorbraak in Frankrijk.
Zij traint orka's, vertelt ze hem. En we zien haar op een dag bezig - prachtige beelden, drie orka's die simultaan 'dansen' op aanwijzingen van hun dompteurs. Maar dan gebeurt er een verschrikkelijk ongeluk. Een orka verplettert de steiger waarop de dompteurs staan, Steph raakt te water en verliest beide onderbenen.
Verscheurend moment, letterlijk
Hier die prachtige bewegingen waarop de dieren reageren.
Haar werk
Intussen vindt Ali werk als beveiliger, maar hij heeft een wat louche werkgever. Via hem verdient hij ook geld als straatvechter. Op een dag wordt hij gebeld door Stéphanie. Hij zoekt haar op, en zonder medelijden helpt hij haar weer het leven op te pakken, door met haar naar buiten te gaan, en te gaan zwemmen.
Vader en zoon, vader en Stephanie
In een gesprek vertellen ze elkaar van hun seksuele gewoontes: hij heeft scharrels, zij weet niet eens meer of alles nog wel werkt bij haar. Hij biedt haar droog aan om te neuken, hij is 'opé', dat wil zeggen operationeel, beschikbaar. Ze belanden in bed, haast zakelijk. Zij knapt daar aanzienlijk van op. Als enige eis stelt zij aan hem, dat hij 'teder' is, dat wil zeggen geen scharrel opduikelt waar zij bij is. Ook mag hij haar niet zoenen.
Zij vindt het vreselijk dat hij gaat straat-vechten voor zijn geld, en biedt hem zelfs geld aan als hij dat nalaat. Maar hij gaat toch, en zij gaat mee.

Twee foto's van het prachtige moment dat Steph teruggaat naar het bassin en haar orka opzoekt. Ik werd er stil van..
Bij het straatvechten
Er vindt een grote verandering in Ali's leven plaats, als zijn zus dank zij de verboden camera's van Ali's werkgever ontslagen wordt. Zij en haar man zetten Ali en Sam de deur uit.
Dan zien we vader en zoon plezier maken in de bergen in de sneeuw. Wat afschuwelijk afloopt, want Sam zakt door het ijs. Vader Ali hakt er met zijn handen op in, en kan zijn zoon bevrijden. Na drie uur in coma te hebben gelegen komt hij weer bij.
Stéphanie belt hem in het ziekenhuis, zoals altijd is ze op haar hoede (ook is ze kwaad omdat hij zomaar verdwenen was). Nu wil hij haar  niet meer laten gaan. Hij vertelt van het grote ongeluk, de opluchting, huilt, en bekent haar haar liefde. Einde film.

Maatje
'Opé'...
Beeld aan het slot van de film, vlak voordat er weer een ander vreselijk ongeluk gebeurt.
 
 
Gruwelijk spannend moment
In de Washington Post staat een recensie die zo lovend is als ik zelf ook vind dat de film verdient. gek genoeg zag ik dat de films geen prijs gewonnen heeft. het kan raar lopen.
Trailer 
Audiard in 2009.
De titel is: Roest en Botten. Roest verwijst naar de smaak van bloed in de mond (van de straat-vechten), botten vereist nog nadere toelichting:
Niet alleen verliest Steph haar onderbenen, Ali verliest met het slaan op het ijs om zijn zoontje te bevrijden de kracht uit zijn handen. Na een handfractuur schijnen de handbotten nooit meer geheel te genezen, de hand blijft voorgoed pijnlijk. Dit vertelt Ali aan het einde van de film in een voice-over. Voor een bokser is dat het einde. 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten