De documentaire begint met beelden van het industrieterrein van ZIL. Dat is zo groot, dat ze een eigen spoorwegnet hebben. Er werden hier vanouds vrachtwagens gebouwd, en de ZIL-limousines, die ter beschikking stonden van de Sovjet-leiders.
ZIL- tankwagen
ZIL diesel
ZIL vrachtwagen
ZIL logo
Oudste ZIL, 101 1936
Laatste ZIL, 4112P, 2012
ZIL van Stalin
Van Brezjnev
Van Yanukovich
Met Castro, op Cuba
Van Gorbatsjov en Jeltsin
Op het Rode Plein
idem, bij Parades
De film wordt uitgezonden door de IKON
Voor het eerst sinds de ineenstorting van de Soviet Unie krijgen de arbeiders en de ingenieurs van de Russische ZIL autofabriek een speciale opdracht van het Russische Ministerie van Defensie. Er worden drie gloednieuwe handgemaakte ZIL-limousines besteld voor de komende parade op het Rode Plein ter gelegenheid van de Dag van de Overwinning. In het verleden zouden ze vijf jaar de tijd krijgen om die te maken, maar nu moeten ze in twee jaar klaar zijn.
Foto's uit de film. Ik kon helaas geen van de andere werknemers nog vinden, dan deze baas. Er werkten ook veel vrouwen.
Een van de vrouwelijke werknemers
Het meest schrijnende beeld: al het werk voor niets geweest. Zonder een woord ter verklaring is de bestelling afgezegd.
Voor het team een uitgelezen kans om hun speciale vakkennis te tonen, ondanks het feit dat het personeelsbestand aanzienlijk is gekrompen en de machines ontzettend zijn verouderd. Specialisten worden uit hun pensionering teruggeroepen en van de verste uithoeken van de Russische republiek worden werknemers opgeroepen om de deadline te kunnen halen. Ze houden vast aan hun routines, sommigen uit trots, anderen uit wanhoop en weer anderen uit de noodzaak te overleven.
De voortekenen zijn overduidelijk. De overheid heeft een nieuwe bestemming voor de grond onder het fabriekscomplex. Dit zou wel eens de allerlaatste productie-opdracht kunnen zijn. Maar als de eindcontroles zijn gedaan en de limousines klaar staan om in de parade te schitteren, wordt de bestelling zonder enige redenen geannuleerd. De Laatste Limousine is een Russische tragi-komedie op z’n best.
De voortekenen zijn overduidelijk. De overheid heeft een nieuwe bestemming voor de grond onder het fabriekscomplex. Dit zou wel eens de allerlaatste productie-opdracht kunnen zijn. Maar als de eindcontroles zijn gedaan en de limousines klaar staan om in de parade te schitteren, wordt de bestelling zonder enige redenen geannuleerd. De Laatste Limousine is een Russische tragi-komedie op z’n best.
Regie, productie en montage: Daria Khlestkina, montage: Mieneke Kramer, Geluid, Sergei Ovcharenko, Maria Ushenina, muziek: Anton Silaev, productie: Marina Razbezhkina, Heino Deckert.
Ik vond de film zo mooi, omdat hij goed weergeeft hoe oud en ouderwets fabriekswerk in Rusland nog is. Poetin mag dan verklaren dat Rusland een wereldmacht is, in deze film zie je hoe armzalig alles nog is. De fabriek hangt van ellende aan elkaar, alles is vies en oud. Je waant je in de vijftiger jaren bij ons. Ook de administratie eromheen, de bonnetjes, het luikje waarachter personeelszaken zit: het ademt allemaal armoede uit. Achterlijkheid.
Des te opmerkelijker, dat er met vereende krachten tóch nog deze 3 handgemaakte (!) limousines uit te voorschijn kwamen! En dan zonder opgaaf van redenen afzeggen...!
Nog een van de vrouwen. Zij verbrandt aan het einde de hele administratie in een ton!
Daria Khlestkina, maakster documentaire
Dat prachtige, verschrikkelijke loket.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten