Op dinsdag 18 maart jl. zond Human de documentaire Waterlijken uit van Nelleke Koop. Zij maakte de film in 2011, en won er in dat jaar de Mediafonds Documentaire-prijs mee. De film is een coproductie van Selfmade Films en Human.
We zoeken met de camera mee
De film begint met beelden van water, wij zitten als het ware op het schip dat zich daardoorheen beweegt. Je gaat vanzelf zoeken in die golven.
Dan zien we het team aan boord, mannen die rustig een krentenbolletje zitten te eten. Even later wordt een lichaam gevonden, en aan land gebracht.
Politie te water
Het lichaam wordt aan land gebracht
Klaar voor vervoer
We zien vervolgens wat er allemaal gebeurt met deze gruwelijke vondst. Nelleke Koop filmt heel discreet, met ruim voldoende afstand, en met het volste respect. Nergens zien we aanstootgevende of gruwelijke beelden. Tegelijk laat ze toch zo veel zien, dat ons de impact niet kan ontgaan. Het kan voor politie, brandweer, artsen en assistenten soms heel moeilijk werken zijn, je kunt je hun emoties ook wel een klein beetje indenken. Iedereen heeft het ook nodig om daar met een ander over te kunnen praten, thuis, of op het werk.
Inwendige schouw
Zo'n 200 lijken worden er per jaar uit het water gehaald. Deze film laat zien wat er na zo'n vondst gebeurt aan onderzoek. Tenslotte wordt zo'n lichaam netjes gewassen, de haren gekamd, het lichaam als het ware in een bedje gelegd, om netjes opgebaard getoond te kunnen worden aan de nabestaanden. Dat gold tenminste voor deze dode.
De film eindigt met de scene waarin we zien hoe een te water geraakte auto uit het water wordt getakeld. Voor je gevoel hangt het zwarte beest minutenlang boven water, draait een beetje rond aan de onzichtbaar gebleven kraan. Je probeert te ontwaren of zich nog iemand in de auto bevindt. Het zal wel, maar je ziet het niet echt. Wel weet je, dat na de hele kringloop van dat éne lichaam, de volgende gaat beginnen...
Mooi.
Nelleke Koop, met prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten