Ik vervolg mijn kleine serie over de Vuile Vijftien. Zie mijn eerdere blogs, De Vuile Vijftien I, en De Vuile Vijftien II.
Voor een volledig verslag van deze lijst verwijs ik naar de betreffende artikelen in Trouw, 26 maart, 2 april en 9 april.
Ik wilde voor mijzelf wel eens weten hoe die rangorde precies was.
Ik kom nu aan de top-vijf van vervuilers:
De installaties van Yara, een van oorsprong Noors (chemisch) bedrijf, torenen boven het Zeeuwse platteland bij Sluiskil uit. Jaarlijks gaat van hier bijna 5 miljoen ton kunstmest over land en zee naar Brazilië, het Verenigd Koninkrijk of Duitsland. Het is de grootste kunstmestfabriek in Noordwest-Europa.
Voor de productie van ammoniak, een hoofdingrediënt van kunstmest, wordt veel aardgas verstookt. Dit maakt Yara een van de grootste vervuilers van Nederland: in 2018 ging er in Sluiskil 3,6 miljoen ton CO2 de lucht in. De fabriek verslaat branchegenoot Shell Moerdijk ruimschoots (2,8 miljoen ton CO2). Andere chemiegiganten Dow Benelux in Terneuzen (4,2 miljoen ton CO2) en Chemelot in het Limburgse Geleen (4,6 miljoen ton CO2) spannen de kroon. Deze bedrijven leveren behalve kunstmest onder meer industriële gassen en kleurstoffen.
Ovens spelen een rol bij de productie van ammoniak, een hoofdingrediënt van kunstmest.
Vervoer over land nummer 2 op de lijst.
En nummer één: de energiecentrales. Hierboven de Centrale Merwedekanaal, een elektriciteitscentrale van ENECO langs het Amsterdam-Rijnkanaal ter hoogte van de Keulsekade in de stad Utrecht. Deze centrale werkt op aardgas. Andere werken op kolen, hout of biomassa.
Er zijn ook enkele waterkrachtcentrales, en één centrale (Borssele) werkt op uranium.
Waterkrachtcentrale Maurik; van Nuon. Levert energie voor ongeveer 7000 huishoudens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten