Ik ben een poosje bij Xavier Dolan's films blijven hangen, omdat de regisseur zo'n 'wonderkind' was.
Deze film, Laurence Anyways, boeide me, maar vond ik ook erg lang (2 uur veertig minuten!) en bovendien vond ik het verhaal te veel heen en weer gaan.
Wat ik weer wel erg mooi vond, was hoe de transgender in het verhaal - we leren hem eerst kennen als man, die gek is op zijn vriendin, en vervolgens als vrouw - met steun van zijn vriendin (Fred) voor het eerst als vrouw (hij is leraar) naar school gaat. Heel goed gevonden, zo'n gebeurtenis weergeven, én goed gefilmd.
Xavier Dolan, Canadees regisseur en acteur. 2015, filmfestival Cannes.
Prachtig vond ik de rol van zijn vriendin Fred, Suzanne Clément, die alle gevoelens - haar intense levensvreugde als partner van Laurence, en haar even grote wanhoop als hij zijn weg als vrouw gaat - geweldig vertolkt.
Zo ziet Laurences wereld eruit als hij vervolgd wordt om zijn seksuele identiteit.
Hier gaat Fred naar een feest zonder Laurence. Hier ontmoet zij de man met wie ze trouwt, en met wie ze een zoontje zal krijgen.
Moeder van Laurence. Is beurtelings ondersteunend voor haar zoon en het tegendeel daarvan.
Het gaat uit, dan weer even aan, ze maken vreselijke ruzies. en ten slotte zien we aan het einde van de film het begin van hun relatie nog even terug.
Deze scene met die vlinder uit zijn mond begreep ik niet.
Xavier Dolan, Suzanne Clément en Melvil Poupaud. Poupaud speelt Laurence.
Escapade; het kost Fred haar huwelijk.
Zo staat Laurence voor het eerst als vrouw voor de klas.
Hier in een prachtige, wapperende jas.
In elkaar geslagen
Inzicht na het lezen van Laurence's dichtbundel
Fred helpt Laurence met make up.
Haar wanhoop.
In the Guardian las ik dat er te veel 'self-indulgence' in de film zat: 'te veel
toegeeflijkheid naar zichzelf.'
toegeeflijkheid naar zichzelf.'
Ik citeer:
At just 23 years old, and with three well-regarded feature films under his belt, the Québécois writer-director Xavier Dolan is having a remarkable career. But I found his latest movie smug, insufferable and interminable. It goes on for ever without getting properly started: an epic of depthless self-indulgence. The movie showcases an unrewarding pop-video aesthetic, and a persistent narcissism and trance-like self-absorption.
Trailer.
Ook opvallende muziek: zie DEZE SITE; Beethoven, Mahler, Brahms, naast popmuziek. Vooral het Beethoven-stuk vond ik mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten