Poster
Black Hawk Down is een indrukwekkende oorlogsfilm. Hij is al van 2001, dus al lang op de markt. Toch heb ik het niet eerder aangedurfd ernaar te kijken.
Ik wilde nu wel eens precies weten wat er toen aan de hand was.
het betreft de zogenaamde Battle of Mogadishu, die plaats vond van 3 tot 4 oktober 1993.
In Somalië was toen Mohammad Farah Aidid aan de macht. Hij had de socialistische president Mohamed Siad Barre verdreven. Hoe precies de machtsverhoudingen lagen is moeilijk uit te vissen. Zeker is dat Barre een plotselinge ommezwaai had gemaakt: in plaats van bij Rusland vond hij nu steun bij de Verenigde Staten. Er was grote hongersnood, hetgeen Aidid politiek uitbuitte: voedsel dat door de UN gestuurd werd, werd door de soldaten van Aidid ingepikt, en voor wapens omgeruild. Vanwege die hongersnood kwamen de UN in actie met hun operatie Restore Hope.
Dit zijn 'displaced persons' in Somalië (Mogadishu) in 2011. Ze wachten op voedseluitdeling.
Kaart Somalië
Opnieuw, nu met alle verschillende facties, de versplintering van het land, tijdens de Burgeroorlog begin negentiger jaren.
Hier was de United Tas Force aan het werk, vanaf februari 1993, om de bevolking te hulp te komen tegen de honger. Zie waar Mogadishu ligt. Het heeft een strand en een zeehaven.
De film laat zien, hoe de VN-troepenmacht de Operation Gothic Serpent uitvoert. De bedoeling was, twee spionnen van Aidid gevangen te nemen. De operatie moest alles bij elkaar één uur gaan duren. Maar hij mislukte doordat twee helicopters, de Black Hawks, werden neergehaald. De troepenmacht is daarna alleen nog maar bezig de mannen, die van alle kanten beschoten en belaagd worden, te evacueren.
De geschiedenis werd destijds 'besloten' met de gruwel van het door de straten slepen van Mogadishu van enkele gedode Amerikanen. De Canadese foto-journalist Paul Richard Watson maakte daar foto's van, waarmee hij de Pullitzer Prize won.
Former journalist and Harvard professor, Marvin Kalb sums up the American humiliation in response to the photograph, explaining that the picture is “not just an American body being dragged through the streets of Mogadishu, [but] a symbol of American power being dragged through the Third World, unable to master the new challenges of the post Cold War era” (Sharkey, 1993)
Ik vond het ook interessant om te weten wat er nu wel en niet waar was in deze film. Daartoe is deze website interessant: GESCHIEDENIS BELEVEN.
Wat het meeste opvalt, is dat de film 'verdicht' is, in een aantal opzichten. Het 'foutste' daarbij is, dat niet uitkomt in de film dat er méér nationaliteiten mee deden in de UN-operaties, namelijk ook Pakistani, Maleisiërs. In juli van 1993 kwamen 24 Pakistani om: het wordt niet vermeld.
Verder wordt niet vermeld, dat de Amerikanen ook in de zomer van dat jaar, gematigde leden van de Aidid-clan beschoten. Dat was het begin van de haat tegen de UN, en in het bijzonder tegen de Amerikanen.
De film is opgenomen in Marokko, niet in Somalië. Dat is te zien aan de hoogbouw, die is er niet in Mogadishu. Ook lag de neergeschoten helicopter niet op een kruising, maar in een nauwe steeg, waar niks meer langs kon.
De geschiedenis werd destijds 'besloten' met de gruwel van het door de straten slepen van Mogadishu van enkele gedode Amerikanen. De Canadese foto-journalist Paul Richard Watson maakte daar foto's van, waarmee hij de Pullitzer Prize won.
Paul Richard Watson, Canadees (1959). Won de Pullitzer-prijs met zijn foto Death in Mogadishu.
Hierboven is hij in Aleppo, 2013.
Ik neem die foto's hier niet op. Ze veroorzaakten destijds een enorme rel, het was een gruwel om te zien hoe de mannen gemarteld, vermoord en na hun dood nog vernederd zijn. Hun naakte dode lichamen zijn op de voorpagina's van vele Amerikaanse kranten verschenen. (Nederlandse vermoedelijk ook wel.) Het is wel interessant te lezen wat de impact hiervan is geweest, zie hiervoor de volgende link naar REBECCA LAKE. Ik citeer van deze website:Former journalist and Harvard professor, Marvin Kalb sums up the American humiliation in response to the photograph, explaining that the picture is “not just an American body being dragged through the streets of Mogadishu, [but] a symbol of American power being dragged through the Third World, unable to master the new challenges of the post Cold War era” (Sharkey, 1993)
Wat het meeste opvalt, is dat de film 'verdicht' is, in een aantal opzichten. Het 'foutste' daarbij is, dat niet uitkomt in de film dat er méér nationaliteiten mee deden in de UN-operaties, namelijk ook Pakistani, Maleisiërs. In juli van 1993 kwamen 24 Pakistani om: het wordt niet vermeld.
Verder wordt niet vermeld, dat de Amerikanen ook in de zomer van dat jaar, gematigde leden van de Aidid-clan beschoten. Dat was het begin van de haat tegen de UN, en in het bijzonder tegen de Amerikanen.
De film is opgenomen in Marokko, niet in Somalië. Dat is te zien aan de hoogbouw, die is er niet in Mogadishu. Ook lag de neergeschoten helicopter niet op een kruising, maar in een nauwe steeg, waar niks meer langs kon.
Een 'technical' truck in de straten van Mogadishu.
Een verlaten straat in Mogadishu, 1993.
CW3 Michael Durant's helicopter Super Six Four boven Mogadishu, 3 oktober 1993.
3 oktober Launch Barber 52, 53 en 54. (Ik heb geen idee wat Launch Barber betekent; maar het zal iets met de UN-basis te maken hebben, vóór de aanval.)
Crew of Super 64 een maand voor the Battle of Mogadishu; uiterst rechts: Mike Durant.
Enkele foto's uit de film.
Er schijnen overigens 'echte' piloten in de film te hebben gespeeld.
Ik vond dit nog interessant om te laten zien: de kathedraal van Mogadishu, gefotografeerd in 1936; gebouwd in 1928. Door Moslim-fundamentalisten verwoest in 2008.
Regisseur Ridley Scott in 2012. Maakte o.a. ook Thelma and Louise, The Gladiator, en Hannibal.
Trailer.
Op dit boek van Mark Bowden is de film gebaseerd. Bowden interviewde heel veel deelnemers en deed uitgebreid onderzoek in de archieven.
Mark Bowden, auteur van het boek. Bowden schreef ook o.m. over het einde van Osama Bin Laden, en De Jacht op Pablo Escobar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten