Stoppen, Herman van Gunsteren, 2002.

Essay, 2002

Ik heb dit boekje maar weer eens uit de boekenkast getrokken. Ik was er destijds door aangetrokken door wat Van Gunsteren erover vertelde in de een of andere talkshow  - maar de inhoud zelf viel me vervolgens tegen.
Soms dacht ik nog wel eens aan het boekje terug, het onderwerp is ten slotte interessant. - Maar blijkbaar heb ik toch een andere verwachting dan wat Van Gunsteren waarmaakt.
Want het is me weer niet gelukt het boekje van kaft tot kaft uit te lezen, het viel me ook dit keer weer tegen, Stoppen met roken, stoppen met een relatie - wat Van Gunsteren te vaak en te snel deed, zoals hij zelf vertelt - je losmaken, rituelen, rouwverwerking: okay. Het hoort allemaal bij 'stoppen'. En zelfs een hoofdstuk als 'De eerste Wereldoorlog'  hoort erbij, omdat daar óók maar niet gestopt werd.
Maar voor mij is het een beetje bij elkaar gegooid, een beetje filosoferen over stoppen. Erg algemeen. Ik weet nu over allerlei zaken 'iets' over stoppen.
Maar wat weet ik nou precies?

Toen ik zo ver was als hier, besloot ik eens op internet te gaan zoeken. Misschien dat andere mensen wellicht toch iets aan dit boek hebben gehad.
Welnu, ik vond deze site erg interessant: Impact vanuit kracht, van Marijke Huisman.

Banner Website

Zij geeft een prima samenvatting van het boek (eigenlijk: essay); uitgaand van de ondertitel: U kunt het, u wilt het, u doet het niet. 
Wat Van Gunsteren doet, zegt Huisman:
1. Hij beschrijft waarom het zo moeilijk is te stoppen; we associëren stoppen met 'lastig', je moet 'het vertrouwde opgeven'; terwijl flexibiliteit zo hoog aangeschreven staat, gaan we juist vaak door met niet effectief gedrag. Het zijn destructieve sociale routines.
De redenen, nogmaals, als je in oude patronen blijft zitten: je wacht het betere moment af; te veel keuzevrijheid verlamt je; je bent vertrouwd met je lijden, het andere (nieuwe) is een sprong in het duister; je hebt ergens al heel veelt tijd en energie ingestoken, zonde om het af te breken; de ander moet beginnen; en: wie a zegt, moet... zijn belofte nakomen.

Herman van Gunsteren was hoogleraar Politieke Theorieën en Rechtsfilosofie aan de Universiteit van Leiden. Hij kan ook mooi pianospelen. Zie zijn website (onder de link) voor overige publicaties.