Walk the Line, James Mangold, 2005

Poster

Ik heb erg genoten van Walk the Line, over het jonge leven van Johny Cash. De hoofdrol werd gespeeld door Joaquin Phoenix, van wie ik sinds The Master, van Paul Anderson (2010) een grote fan ben.

Dit zijn Johny Cash en zijn geliefde June Carter in het echt 

En dit is de June Carter in de film, een prachtige rol van Reese Witherspoon.

Ik ben van huis uit niet een échte Johny Cash-fan, al vond ik Ring of Fire altijd wel een erg goed lied. Maar dat doet natuurlijk niets af aan een goede biografische film. 

Een liefdesscene tussen de twee muzikanten, die trouwens een tijdlang vooral bevriend waren. June Carter was helemaal niet gediend van bepaalde karaktertrekken van Cash, en liet dat goed merken.

De film begint met een opname in de Folsom State Prison, in 1968. Terwijl het publiek op Cash wacht, mijmert hij bij een grote cirkelzaag. We gaan terug naar zijn verleden. Hij was de zoon van een katoenplukker. Zijn iets oudere broer, die alles beter lijkt te doen dan hij, en dominee wil worden, komt om het leven bij een ongeluk met net zo'n cirkelzaag. Sinds die tijd gaat het erg slecht met de relatie tussen Johny en zijn vader. Vergeleken bij het overleden kind vindt zijn vader hem helemaal niks. Zo gaat hij ook over zichzelf denken.

Hij gaat in dienst, naar Duitsland, en trouwt met zijn jeugdliefde, Vivian Liberto. Ze krijgen twee kinderen. Johny krijgt het voor mekaar een plaat op te laten nemen, bij Sam Philips van Sun Records, over een gevangenis. De plaat wordt direct een succes, en Cash zit gelijk volop in de optredens. Bij een daarvan ontmoet hij June Carter.

Ze zijn dikwijls bij elkaar, vanwege de tournees samen en de gezamenlijke optredens. Cash's vrouw Vivian vindt dat allemaal maar niks. Cash raakt aan de peppillen. June Carter wijst dat resoluut af. Het wordt zo erg met Cash, dat hij wordt gearresteerd en in de gevangenis belandt. 

Daarna verslechtert de verhouding met zijn vader nog veel erger. 

Zijn huwelijk strandt. Hij koopt een huis in het bos. Daar vindt een gigantische aanvaring met zijn vader plaats. June en haar ouders blijven bij hem, terwijl ze alle pillen uit huis hebben gehaald. Hij kickt af. 

De liefde tussen Carter en Cash is buitengewoon mooi vertolkt, heel overtuigend. Zij is vrolijk, en heel oprecht. Ze durft de relatie met hem niet aan, omdat hij zo onverantwoordelijk kan doen. Hij is gek op haar, en is wie hij is. 

En na zo veel jaar kan en wil hij niet meer zonder haar als zijn vrouw leven. Omdat ze blijft weigeren verzint hij een truc: terwijl ze op het podium Jackson zingen, stopt hij met zingen, en zegt dat hij alleen nog verder zingt als ze met hem trouwen wil. 

Ze zegt ja. Een prachtige scene.

Bij de aftiteling lezen we dat ze zo'n dertig jaar getrouwd zijn geweest. Ze hebben ook samen nog een kind gekregen. Ze overleden kort na elkaar, met een tussenpoos van vier maanden.

Een ongelooflijk verdrietige Cash. We maken hem mee op een ware tocht door de hel. En  gelukkig weer terug.

Ook de verhouding met zijn vader wordt beter, samen met Carter. Daar krijgen we nog een stukje van mee in de film.

Het huwelijksaanzoek op het podium.

Trailer

Opmerkelijk vond ik, dat de liedjes echt ook gezongen werden door Joaquin Phoenix. Wat mij betreft prima, ook de stem komt aaardig overeen met die van Cash. Phoenix is ook bekend als muzikant/zanger, al is het dan niet bij mij. Ook Reese Witherspoon zong zelf. 

Ik kan het niet laten één citaat te geven uit The Guardian, van Philip French:

What might have been a shallow, sentimental film is given considerable depth by the quality of the two central performances.