Documentaire in Het Uur van de Wolf
De eerste keer dat ik van 'de strandbeesten' hoorde, was NB op het NOS-journaal! Het zag er geweldig uit, die constructies van plastic electriciteitsbuizen die als autonoom op het strand liepen..
Onlangs heb ik dan deze documentaire gezien over deze kinetische kunstwerken, en over de man erachter.
Het was een zachtaardig iemand, die zich een beetje liet gaan op de stroom van het leven. Als hem iets slechts overkwam, boog hij dat later altijd om naar iets goeds, zo had hij dat van zijn moeder geleerd.
Toen zijn vrouw hem zei dat hij net zo goed in zijn atelier kon gaan wonen, deed hij dat ook maar, en het beviel hem. En toen ze jaren later zei dat ze hem toch miste, kwam hij weer bij haar terug.
Wat zijn werk betreft liet hij de dingen ook maar wat gebeuren: toen ze hem in Amerika een beetje op de hielen zaten met deadlines, gebeurde dat ook gewoon.
Hij werd wel gewaardeerd daar, maar hij kon toch niet in alle steden exposeren waarop hij gehoopt had. Ik geloof dat het hem wel stoorde dat hij niet gemakkelijk in Nederlandwe musea terecht kon.
De meeste zomers is hij bezig op het strand, en probeert daar zijn werken te verbeteren.
De jongensdroom is een droom van evolutie van zijn beesten. Zodat ze ooit op een dag zelfstandig kunnen voortbestaan.
Tja. Ik heb wel eens meer gelezen van mannen die hun leven lang bezig bleven met een perpetuum mobile.
Zijn beeesten bewegen zich voort op de kracht van de wind. Ook heeft hij iets gedaan met flessen, waaruit lucht wordt opgepompt. Hij is behalve kunstenaar ook technicus.
Op dit filmpje zie je de meeste beesten van hierboven lopen. Echt spectaculair, zo'n vier minuten lang! Met zee, wolken en strand erbij héél mooi!
Cinta Forger en....
Walther Grotenhuis, de makers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten