A.L. Snijders heet eigenlijk Peter Muller
In 2010 kreeg hij de Constantijn Huygensprijs.
A.L. Snijders is beroemd om zijn ZKV, de Zeer Korte Verhalen. Ik was op hem opmerkzaam gemaakt door een oude klasgenoot. Inderdaad: heel leuke verhalen. Vervolgens kwam hij op een zeker moment op Radio Vier, bij Margriet Vromans. Er was iets van chemie tussen die twee, dat begon als zij zei: 'Goedemorgen, Meneer Snijders, hoe is het met u?'Maar A.L.Snijders verhuisde naar de zondagmorgen, waar Niels ?? het radio 4-programma presenteert. Weg chemie. Intussen gaat het heel wat beter tussen die twee, en ben ik Margriet al bijna vergeten. We glimlachen elke keer als de clue van het verhaal er weer is.
Zondag 7 december raakte het verhaal me dieper. Het ging over katten, muizen en uilen.
Eerst maar even drie lieflijke plaatjes van die dieren...
Dan drie wat verontrustender foto's
Vooral als het over uilen gaat, luister ik gespitst. Het geluid van een uil appelleert aan een oer-gevoel van eenzaamheid bij mij. Van de natuur die sterker is dan wij zijn, van onze verlatenheid hier op aarde.
Iets daarvan kwam op mij over in het verhaal Zomerkamer in de winter. (Snijders is om 8.45.)
Ik kan noch wil er iets aan toevoegen, ik wil dit verhaal zelf nog eens kunnen terug horen.
In aansluiting op het verhaal volgde deze muziek, die Snijders zelf noemde. Ik noem ze hem ná, kan nog niet zeggen of, en wat het me doet.
Steve Reich
En opnieuw Steve Reich.
Maar dit geluid doet het hem bij mij. Ik zal er nog wel eens over schrijven. De sfeer van het verhaal past hier erg goed bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten