Weekend met Soldaat

Rondom de Soldaat van Oranje, het geschenk van de kinderen voor onze 45-jarige bruiloft, hebben wij een paar dagen voor onszelf georganiseerd. Onze standplaats werd het Campanila-hotel, te Delft. Prima, eenvoudig, verzorgd: ik voelde me er zeer op mijn gemak!

Ontbijt

Het was van Delft uit even rijden naar Rotterdam, maar het was de moeite waard: de nieuwe Markthal bezoeken. Eerlijk gezegd een beetje voor de rijken. 

Als je goed kijkt, zie je de ramen van de appartementen. 

Achterkant Markt; Station Blaak. 

Achteruitgang markt. 

Even in de Laurenskerk vlakbij; was die dag niet te bezichtigen. 

Wandeling door Rotterdam naar nieuwe Centraal Station 

Tram: Wonen in de Markthal 

Helaas ontbraken de bollen: die stonden er in de krant alleen nog maar bij-geshopt! 

Toen naar Katwijk gegaan. Ons hotel opgezocht waar we destijds onze huwelijksreis vierden. Het bestond nog!! 

Rond 15.45 weg hier; het was net gestopt met het stromen der regen... 

Vanaf het diner onze tijd doorgebracht in de Theaterhangar te Katwijk. Aansluitend de musical. Geweldig! En dan in de pauze ook nog een pauze-arrangement. 

Leuk hè, maatje... 

Hierop draaiden wij met de rest van het publiek in de rondte... 

Heuse motoren ook op het toneel 

Twee etages op het podium 

Behuizing Wilhelmina te Londen 

Hoe doen ze dit! 

En dit! 

Daar komt Wilhelmina, uit een echte Dakota!

De volgende dag gewandeld naar de tramhalte Brassensekade, Delft voor een bezoek aan Den Haag. Hier lopen we over de snelweg A13 

Op het Binnenhof zagen we Minister Janine Hennis-Plasschaert, Koenders en Asscher!

Hier het Torentje, naast ons doel: het Mauritshuis. 

Selfie in het Maurits. 

Van het Mauritshuis richting Gemeentemuseum gelopen. Maar het kwam er niet van: gestopt bij de Gevangenpoort. 

Een enkele Titiaan, vlak bij de Gevangenpoort. 

Gevangenpoort. Hier werden Johann en Cornelis de Witt vermoord, 1672.

Cellencomplex Gevangenpoort.

Na de lunch was het echt te laat voor het Gemeentemuseum. Ton moest nog naar de KB, ik besloot voor mijn laatste stukje Den Haag vandaag het Letterkundig Museum te bezoeken.

Begin zaterdag, wandeling Delft 

Klein stoombootje met een Sintje 

Huisje uit 14-zoveel 

Doorkijkje, Delft 

Hofje, Delft. 

Oosterpoort Delft 

Idem 

Hierheen. 

Beelden botanische tuin + kassen 

Kruidnagelboot; schijnt nog steeds te ruiken! 

Gebroken grafstenen als markeringen van de paden in de tuin.  

Wie zei dat de herfst niet mooi was? 

Juliana van Stolberg, Prinsenhof. 

Een kleine beeldje, gered na de Beeldenstorm; gevonden in de beerput van een klooster. Foto achter glas, helaas mislukt. 

Willem III, volgde Johan de Witt op. 

Willem-Alexander te midden van allemaal Nederlanders 

Allemaal nep, die kogelgaten. Toch indrukwekkend, want vermoord werd hij hier wel.  

Sieraad voor de penis van een naakte jongen. Tijd??

 

Na het Prinsenhof, op naar het Postkantoor, voor het feest van Liesbeth en Rick. Dit was hun lokatie. 

Liesbeth Schuren, gepromoveerd in 2010. 

Dit boek is tussen 2010 en nu klaar gemaakt voor publicatie. Helaas te duur voor mij, ik had het graag willen lezen. Goed hoor, Liesbeth!

Echtgenoot Rick vierde meteen zijn 35e verjaardag.

 

Mail aan mijn kinderen, 30 november, 12.01 uur:

 

 

Lieve Allemaal,

 

Gisteren zijn we teruggekomen van weggeweest. Donderdag een dagje Rotterdam, vrijdag een dagje Den Haag, en zaterdag een dagje Delft.

Donderdagavond daarbij nog een avondje Katwijk, geheel verzorgd. Daar gaat het hier speciaal om!

We hadden in Katwijk nog even Hotel Savoy opgezocht. Het bestaat nog, het hotel waar wij 45 jaar geleden onze huwelijksreis vierden. Daar een kopje thee en een glas wijn gedronken. Toen richting Hangar gereden, de regen was gelukkig net opgehouden.

Met de auto draaiden we het vliegveld Valkenburg op. Heel leuk, met de lampjes langs de start- en landingsbanen. Daar kwamen we aan bij de Theaterhangar. Van die lui met lange zwaaiende lampen wezen ons onze parkeerplaatsen.

Binnen werden we naar onze plaatsen in het restaurant geleid. Op tafel lag al een mooi boek voor ons klaar, een herdenkingsboek. Je zat daar prima, de bediening was goed. Wat een stroomlijning in die organisatie. Lekker wijntje gedronken, heerlijk gegeten. De tijd kwam precies goed uit, we waren mooi klaar voor de voorstelling.

Het is een rondom-theater, allemaal panelen om je heen. Tijdens de voorstelling draait het middengedeelte, dus WIJ, HET PUBLIEK, draaien om het podium heen. Hartstikke specta. Je wist af en toe niet wat je zag, ik bedoel: hoe ze het gedaan hadden. Zo had je achter een paneel de zee, echt water met branding! (Je rook de chloor, hihi.) Er werd geknald van jewelste als het zo uitkwam (het was ten slotte oorlog), er brandden heuse fikkies, het toneel had trappen naar boven en twee etages als het moest... Er werd met motoren gereden over het toneel (!!) echt heel leuk. Koningin Wilhelmina had een grote rol, ze was goed nagemaakt (twee enorme kussens als tieten). Er werd af en toe prachtig gezongen, de stemmen waren okay. Het aller-allermoooiste was tegen het eind: toen ging er een paneel naar buiten open, en stond daar buiten een echte Dakota. Wilhelmina keerde terug naar Nederland, en stapte net uit. Oh, oh!! zeiden wij steeds tegen elkaar. En soms stompte ik Ton van verrassing!

Op het allerlaatste ging een paneel naar buiten weer open, en reed onze Soldaat op zijn motor naar buiten. Het motorengeronk uiteraard versterkt, een schitterend einde. 

Ja, het was héél geweldig! We zaten als kapitein en stuurman vooraan op het schip, en lieten alles over ons heen komen. We hadden er geen woorden voor dan ‘Tjesus!’  ‘Goeie genade!’ ‘Grote mikmak!’ ‘Hallo hee!’

Dit gevoel van overweldiging hield aan, ook op de terugweg naar huis (weer over die landingsbanen met die lampjes), en steeds bij het weer naar boven halen van de herinnering.

Decor was mooi, kleding was mooi, zingen was mooi, geluid (het geknal) was overweldigend, de vondsten en de uitwerking: allemaal mooi.

We hadden ook bijzondere bewondering voor de hele organisatie. Ten slotte was het ooit ‘maar’ een hangar, het is nu een geweldige organisatie.

Ik moest terugdenken aan wat ik bij mijn studie geleerd heb: in de Gouden Eeuw had je toneel met veel kunst-en-vliegwerk, daar komt de naam ook vandaan. Het lijkt wel of die tijd in zekere zin is teruggekeerd, werkelijk niets was te gek.  

Nou, ik heb jullie zo hopelijk een aardig inkijkje gegeven in hoe wij alles ervaren hebben. Ik schrijf nog een blog over de rest van de dagen, met dit erbij, en t.z.t. stuur ik dat ook nog wel. Met foto’s, voor de geïnteresseerden. 

Vóór het eten, in afwachting van alles wat er nog komen ging, keken we elkaar eens aan.  ‘Wat een goeie kinderen hebben wij toch, hè?’ zeiden we tegen elkaar. 

Liefs van

Agnes, ook voor Ton