Natalie Portman, als Jackie Kennedy. Filmposter.
Eindelijk kreeg ik de kans om Jackie te zien, de film die ik in 2016 moest laten gaan, toen hij in de bioscopen draaide.
Zoals ik wist, ging het om de dood van president John F. Kennedy, zoals beleefd door zijn vrouw Jackie.
Het filmscenario is van Noah Oppenhem, die er de prijs voor het beste scenario van 2016 mee won.
Noah Oppenheim, screenwriter.
Jacqueline Kennedy
Natalie Portman, die Jackie vertolkt.
Het verhaal wordt verteld als een gesprek tussen Jackie en een journalist, die haar ervaringen opschrijft. Ten dele heeft Oppenheim zich op de realiteit gebaseerd: op 29 november 1963 werd Jacqueline Kennedy geïnterviewd door Theodore White. Hij publiceerde dit interview in het Life magazine. Zie afbeelding hieronder.
Afbeelding van het essay in Life Magazine.
De moord op Kennedy vond op 22 november 1963 plaats, in Dallas Texas. We krijgen die moord in flashbacks te zien. Porter is gekleed in het iconische rose mantelpakje van Jackie, dat speciaal voor de film is nagemaakt. We zien haar nog uren daarna in dezelfde kleding rondlopen, de bloedvlekken van haar man er nog op.
Behalve op het interview met de journalist White, is de film gebaseerd op een rondleiding die Amerika's First Lady in 1962 gaf in het Witte Huis. Daar is ook een film van gemaakt, getiteld A tour of the White House with Mrs. John F. Kennedy.
Ongeveer 4 minuten uit die film, die nog steeds te koop is op dvd.
Toen de Kennedy's in het Witte Huis trokken werd er voor heel veel geld verbouwd, en aan kunstschatten aangetrokken. Jackie zag het Witte Huis als symbool van de democratie.
Nog op een tweetal andere manieren is die aandacht in de film voor het Witte Huis relevant:
Jackie komt in de film uiteraard heel verloren over. Ze dwaalt in haar eentje in dat geweldig grote paleis, de slaapkamer, de eetzaal. Ze weet dat de opvolger van haar man, Lyndon B. Johnson, staat te dringen om er zijn intrek te nemen.
Nog belangrijker wellicht is het creëren van de mythe van Camelot.
Camelot is de naam van het kasteel waar Koning Arthur van de Tafelronde gewoond had.
Camelot, door Gustav Doré.
De slotzin van het interview luidt: 'Don't let it be forgot / that once there was a spot / for one brief shining moment / that was known as Camelot.'
Hiermee wordt Kennedy vergeleken met Arthur. In die tijd draaide in Amerika de musical Camelot, hetgeen de vergelijking enigszins verklaart. John F. Kennedy schijnt er ook graag naar geluisterd te hebben.
Het gevolg van dit verhaal was, dat de vergelijking bleef leven; het Kennedy-tijdperk wordt ook wel The Camelot-Era genoemd. Maar de journalist White én Jackie Kennedy zelf hebben er later afstand genomen. White zou zich hebben laten meeslepen, tot iets waarvan hij later inzag dat het onwaar was. Jackie zelf vond de uitspraken achteraf 'sentimenteel'.
Pablo Larrain
Pablo Larrain, de regisseur, met Natalie Portman.
Een groot deel van de film gaat ook over de begrafenis van Kennedy. Jackie had zich laten informeren over de begrafenis van de eveneens vermoorde president Lincoln. Ze wilde hetzelfde voor haar man.
Haar adviseurs - waaronder Robert Kennedy, broer van J.F.K. - raadden het haar af, om veiligheidsredenen. Maar Jackie hield, zoals we weten vol.
T.H. White, 1915-1986. Hij schreef onder andere over Camelot, The Once and Future King; verder een autobiografie, In search of History, waarin hij afstand nam van het Camelot-citaat; en The Making of the President, 1960, over de verkiezing van John F. Kennedy.
Dit is de acteur Billy Crudup, de journalist in de film. Volgens Wikipedia is hij een mengelmoesje van T.H.White, en een andere journalist, Arthur M. Schlesinger.
Schlesinger was een vriend van de Kennedy's. Hij schreef het boek A Thousand Days, over het presidentschap van Kennedy.
Ik vond de muziek onder de film ook erg mooi, dreigende akkoorden, heel apart. Ik citeer:
Hier is de score te beluisteren getiteld Autopsie.
Alongside many of Fontaine’s immersive shots is Mica Levi‘s score. The music featured in Jackie is so accomplished that it is difficult to encapsulate in words. Perhaps the best word to describe it is haunting. Zie DEZE LINK VOOR ALLE NUMMERS.
Afscheid van een tijdperk.
John Hurt, in zijn laatste filmrol; hij is hier een priester. Hurt overleed in 2017.
In gelukkiger tijden, boven en onder.
Met Peter Sarsgaard in de rol van Robert Kennedy.
De echte First Lady, en Natalie Portman.
Jackie, Trailer.
Eén ding moet me van het hart: Natalie had de banden beluisterd van interviews van Jackie met Arthur Schlesinger. Het resultaat mag waarachtig zijn, opvallend is - naar mijn huidige maatstaven - een aanstellerig stemgeluid, kleine-meisjesachtig, en vol valse lucht.
Maar het is ook wel een beetje terug te zien en te horen op de film A tour of the White House; daarin behalve het 'Marilyn Monroe-geluid' ook een extreem glimlachje en knipperende oogjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten