Citizen Kane, Orson Welles, 1941.

Poster

Trailer

We hebben deze oude film met veel genoegen bekeken. Hij deed nog heel modern aan, onder andere met de belichting.

Ik citeer hier Wikipedia:
De film vertelt het verhaal van Charles Foster Kane, een man die niet in staat is om liefde te uiten voor iets anders dan macht. Kane, een rijke krantenmagnaat (gespeeld door Orson Welles), sterft aan het begin van de film in Xanadu, zijn groot maar vervallen landhuis te Florida. Hij uit zijn laatste woord, Rosebud (rozenknopje), en een glazen sneeuwbol met een winterlandschap glijdt uit zijn hand. Een filmjournaal vertelt hierna het leven van Kane, zoals het bekendstaat in de media.
Verslaggever Jerry Thompson wordt er door filmjournaal-producent Rawlston op uit gestuurd om te onderzoeken wat dit laatste woord betekent. Hij interviewt familie, vrienden en collega's en ontrafelt zo het leven van Kane. Hij wordt arm geboren, maar zijn ouders (Agnes Moorehead en Harry Shannon) laten hem op jonge leeftijd in de steek als ze een goudmijn erven. Hij wordt opgevoed door zijn  voogd, de strenge  industrieel Walter Parks Thatcher, met wie hij zeer slecht opschiet. Op latere leeftijd neemt hij het impulsieve besluit om samen met zijn schoolvriend Jedediah Leland (Joseph Cotten) en trouwe assistent Mr. Bernstein (Everett Sloane) een krant te beginnen. Deze krant, The Inquirer, groeit uit van een sensatiekrantje tot een van Amerika's grootste dagbladenketens, en Kane staat aan het hoofd van een media-imperium.
Kane trouwt met Emily Norton (Ruth Warrick), het nichtje van de president. Hij besluit ook een gooi te wagen in de politiek en stelt zich kandidaat voor het gouverneurschap, maar ziet zijn kansen verbleken als zijn politieke tegenstander, de corrupte Jim Gettys (Ray Collins) onthult dat hij een relatie heeft met het beginnende zangeresje Susan Alexander. Hij ziet zich gedwongen te scheiden van Emily en uit de verkiezing te stappen.

Dorothy Comingore als Kane's tweede vrouw Susan. Aanvankelijk schuw, maar verandert wel door haar man, en verlaat hem ten slotte.

Susan wordt zijn tweede vrouw, en Kane probeert van haar een operaster te maken. Dit wil echter ook niet lukken. Door zijn dominante, tirannieke gedrag weet hij al zijn vrienden en kennissen van hem te vervreemden, en trekt hij zich terug in zijn enorme, nooit voltooide paleis, Xanadu, waar hij leeft als een kluizenaar.
Thompson weet zijn verleden te ontrafelen en komt er achter hoe Kane aan zijn macht en tirannieke persoonlijkheid is gekomen, maar geeft de zoektocht naar de herkomst van het woord Rosebud op. Aan het publiek wordt echter het geheim prijsgegeven: de naam staat geschreven op het  sleetje uit Kanes kindertijd, toen hij nog bij zijn ouders woonde. Het sleetje wordt, met een aantal andere spullen van Kanes enorme verzameling, verbrand.

Een voorbeeld van de bijzondere belichting.

De sneeuwbol die stukvalt bij Kanes dood. 

 

Kane beoefent zelf het 'yellow journalism', maar gaat er ook onder gebukt. (Geen echt onderzoek, wel pakkende koppen.)

Het raadsel Snowbud: het sleetje dat hij had in een gelukkiger leven, voordat zijn moeder hem in de steek liet.

Het scenario is van Orson Welles en Herman J Mankiewicz gezamenlijk.

Co-scriptschrijver Herman J. Mankiewicz.

Interessant nog om te melden is dat Charles Foster Kane karakter een samensmelting is van een aantal bestaand hebbende figuren, namelijk William Randolph Hearst, Samuel Innell en Harold McCormick, allen krantenmagnaten PLUS Orson Welles zelf.

Deze film was voor mij heel verrassend! Zo oud al, en nog zo goed verteerbaar. Geen wonder dat hij als een der beste films aller tijden geldt. Hij heeft nog steeds zijn frisheid behouden.