De late Rembrandt

Catalogus

Gisteren hebben we hem dan gezien: de Late Rembrandt, die tot half mei 2015 in het Rijksmuseum te zien is.

We hadden kaarten op datum en tijd, tussen 9.00 en 11.00 konden we naar binnen, daarna blijven zo lang we wilden.

Het eerste half uur ging het nog wel met de drukte. Oh, zeker: we stonden even vóór negenen al in de file, en zagen de fietsers onder het Rijks doorsjezen: toch wel een leuk gezicht.

Toch wel een leuk gezicht....

Door de ramen zagen we de suppoosten en ander personeel nog alle ruimte met elkaar hebben.

Personeel Rijks

Ik zag mijn dochter in uniform omhoog kijken of ze ons zag. Ik zwaaide, maar tevergeefs.

Klokke negenen konden we naar binnen, in ganzenpas. Op de trap naar beneden zag Tessel ons wél, lachen, zwaaien, hallo! Op haar advies gingen we niet naar de garderobe, maar meteen mét jassen en kleine tas door de rechthoekige doorgangen, hoppakee! de Philipsvleugel in. Tessel had even tijd voor ons om mee te gaan. 

Als nummer één keek Rembrandt ons aan vanuit zijn zelfportret uit 1659:

Zelfportret Rembrandt uit 1659.

Deze foto bewijst dat je naar het museum toe moet om te kunnen genieten: zo donker en flets als hij hier overkomt, zo vol leven, licht en kleur is hij in het echt. Er hangt zelfs geen glas voor! Op sommige plaatsen is het of er glimmertjes op de verf zitten. De ogen, oh, die ogen... wat kan die man dat meesterlijk, het schilderen van ogen!

Natuurlijk ga ik hier niet de hele tentoonstelling verslaan, de liefhebber gaat er ongetwijfeld zelf heen. Ik geef wel een paar van mijn favorieten:

Oude, lezende vrouw. 

Portret van een oudere man, 1667.

Slapende jonge vrouw (Hendrickje Stoffels?)

Zelfportret met twee cirkels

Portret van Margaretha de Geer: ook hier weer niet te beoordelen, deze foto is zo lelijk van kwaliteit. Maar in het echt...!

Echtpaar; hij wijst naar haar, zij kijkt zijn kant op.

Een mooie samenvatting  op YouTube is hier te zien. 

Terugkomend op die drukte: konden we aanvankelijk nog wel vóór ieder schilderij staan om er 'contact mee te maken', na een half uur-drie kwartier was dat uitgesloten. Wat een mensen! Ook veel kinderen, want het is voorjaarsvakantie. Overigens vond ik dat op zichzelf erg leuk, die kinderen hadden echt belangstelling.

Maar we hadden alles na één uur gezien. Zou het rustig geweest zijn, dan was ik nog een rondje gaan doen. Nu maakten we ons uit de voeten...

Wel nog even naar de Tempelwachters:

Ik gaf links een high five, maar die foto is mislukt...

Het bewijs...

Daarom nog maar even: van Lenie, de grap van Fokke en Sukke

Ik heb al eerder over Rembrandt geschreven, naar aanleiding van een artikel van Sandra Rooke, zie MIJN BLOG ALHIER. Dat blog ging vooral over de vrijheids-lievendheid van de late Rembrandt, hij deed niet meer mee met welke conventie ook. In plaats van een fijnschilder was hij een moderne individualist geworden. Grove vegen, zelfs met het paletmes.

De bijbelstukken vond ik nu eens wel, dan weer niet erg mooi; het thema is een beetje afgesleten. Van de verhalen bij de apostelen en hun martelingen werd ik naar. Maar de zegening van de kinderen van Jozef door Jakob vond ik weer prachtig.

De blinde Jakob zegent de kinderen van Jozef. Aangrijpend.

PS: De catalogus is trouwens ook echt een aanrader: mooi van kwaliteit, en interessante essays!