Hoes film
Boekomslag
Deze biografische bergfilm is gemaakt naar het boek met dezelfde titel, geschreven door Joe Simpson. Hij is de eigenlijke hoofdpersoon van deze film (ik beperk me tot de film, het boek heb ik niet gelezen.)
Joe Simpson (25) en zijn klimvriend Simon Yates (21) besluiten in 1985 om de westflank van de
Siula Grande in Peru te beklimmen.
Joe Simpson en Simon Yates ten tijde van de film, 2003.
Ze zullen de tocht met z'n tweeën afleggen, zonder dragers of andere bijzondere voorzieningen. Wel doet één kennis van hen mee, die ze kort daarvoor hebben opgeduikeld. Geen klimmer, hij zal in een tentje ergens halverwege de berg op de spullen passen.
Het gaat fout tijdens die tocht met het tweetal, heel erg fout. Joe breekt zijn knie. Simon laat hem niet in de steek - wat Joe al een wonder vindt. Ze proberen samen de berg af te dalen. Maar dan ergens gaat het wéér mis, Joe valt, en hangt boven een spleet aan het touw. Dat is 90 meter lang, maar moet na 45 meter door een ring gehaald worden; het gewicht van Joe moet er dan even af. Dat lukt natuurlijk niet. Simon besluit het touw door te knippen. Joe valt de diepte in en belandt in een gletsjerspleet, gruwelijk. Tegelijk is het daar gruwelijk mooi.
In de gletsjer
Maker van de film, Kevin McDonald
Simon probeert nog even Joe te vinden, maar bij de gletsjer aangekomen is hij overtuigd dat Joe dood is. Hij keert alleen terug naar het kampje. Met de man die daar wacht, verbrandt hij de kleren van Joe.
We volgen nu Joe verder in al zijn ellende, maar ook in al zijn moed en uithoudingsvermogen. Soms heeft hij haast mystieke gewaarwordingen, soms zijn die zeer prozaïsch: op het dieptepunt van zijn ellende hoort hij steeds maar het verschrikkelijke liedje Brown Girl in the Rain in zijn hoofd, van Boney M. Om te moeten sterven met dát lied, herhaald en herhaald, in je hoofd....
Op handen en voeten, op zijn buik, in dichte mist en storm, uitgedroogd, zonder eten, gaat hij toch verder. Eerst maar eens twintig minuten door, dan nog eens twintig minuten.
Uiteindelijk vindt hij water, modderig, maar water. Hij drinkt.
Nog weer verder. Hij bereikt een plek waar het vreemd ruikt. Hij beseft dat hij in de latrine van hun eigen kampje ligt.
Niet lang daarna bereiken zijn twee maten hem, en is hij gered.
Het verhaal is een must voor bergbeklimmers, de val en de redding daarna zijn zeer uitzonderlijk.
Het was een ongelooflijk spannende film om naar te kijken. Een gedramatiseerde documentaire, jonge bergbeklimmers spelen de tocht na die de twee hoofdfiguren destijds hebben afgelegd. Tussendoor vertellen Joe en Simon elk hun verhaal zoals ze het zich herinneren, en zoals ze het zeker honderden keren verteld zullen hebben. Joe heeft het Simon nooit kwalijk genomen dat hij het touw heeft doorgeknipt. Vele anderen wel. Maar wat zou ik zelf gedaan hebben in zo'n situatie? Ik ben blij dat ik niet voor die keuze sta!
De beelden zijn van een ongelooflijke, maar wrede schoonheid. Ik met mijn hoogtevrees, en daardoor angst voor bergen, kan met niet indenken dat iemand aan zo'n avontuur begint. Er werden veel beelden vertoond die vanuit een helikopter geschoten moeten zijn. Geweldig!
Joe Simpson heeft een SPECIALE WEBSITE, met allemaal informatie over boek, film, en bergbeklimmen. Hij is na zijn redding een aantal keren geopereerd en is weer gaan klimmen. Hij klimt nog steeds!
In deze recensie van THE GUARDIAN wordt mooi weergegeven waarom deze film een Oscar heeft gewonnen.
Volgen nu wat beelden, die totaal niet kunnen concurreren met de schoonheid van de film (die natuurlijk weer niet kan concurreren met de natuur zelf.) Om toch een idee te krijgen geef ik ze hier:
Trailer
Complete film.
Siula Grande
Geen opmerkingen:
Een reactie posten